Z przymrużeniem oczu

Już kiedyś napisałam podobny tekst, w którym skupiłam się na tym, że żyjemy od weekendu do weekendu, zapominając, że w środku tygodnia, też coś jest. Pisałam o tym, że dostajemy zadyszki wciąż myśląc: byle zrobić to, byle zrobić tamto i żeby poniedziałek nie był koszmarem.   Poniżej daję link do tego wpisu, można go przeczytać w całości. https://zprzymruzeniemoczu.blogspot.com/2018/09/byle-do-weekendu.html Dzisiaj chciałam się skupić na tym, jak przyspieszamy sobie niektóre wydarzenia, chociaż do nich jeszcze długa droga. I oprócz tego, że marnujemy czas „żyjąc” tylko w weekendy, to jeszcze odzieramy z podniosłości i niezwykłości ważne uroczystości. Ja wiem, że to wszystko przez komercję i kapitalizm i rozumiem, że reklama jest dźwignią handlu, ale sami też to robimy, ja również. W lipcu pojawiały się już reklamy przyborów szkolnych, co osobiście uważam za okrucieństwo wobec dzieci, ponieważ te w wakacje nie chcą w ogóle myśleć o szkole. Z resztą nauczyciele też.:) Pier...

  Ania i Tomek - Powiedz mi – zagaił rozmowę Tomek, podczas wspólnego czasu wolnego – co być powiedziała na to, żebym zabrał cię na piknik. - Gdzie chcesz mnie na niego zabrać? – śmiała się – za murami drapieżniki i strażnicy, a w mieście nie za bardzo jest gdzie. - Nieprawda, mamy duży plac przed szkołą i więzieniem i ławeczki. To byłby taki miejski piknik. - Do tego w trybie szybkim, maksymalnie godzinnym. - Ale zawsze – śmiał się Tomek – to jak? Dasz się zaprosić? - Kiedy? - Ty masz jeszcze jakieś przywileje z puli, którą dostałaś od pani Olgi? - Mam jeszcze możliwość wykorzystania dodatkowego, wolnego czasu. - Ja wykupiłem sobie za tydzień dwie godziny. Co ty na to? - Byłoby cudownie – uściskała go. - Jedyny warunek, jaki mi terapeuta postawił, że ma to być piknik na widoku. - Plac, to najlepsze miejsce z możliwych – śmiała się Anka – przyniosę kanapki. - Nie, nie, to ja wszystko przyniosę. Ty masz tylko być… - I pachnieć. - I pachnieć – pocałował ją lekko w usta. Świat im zawi...

  Zastanawiałam się, co by tu napisać patriotycznego z okazji tego święta. Mogłoby się wydawać, że już wszystko zostało napisane, opowiedziane, obejrzane i nie ma co wciskać kolejnego, podobnego tekstu. Często zapominam, że jestem historykiem i dodatkowo uczę w szkole, gdzie każdego roku powtarzam z kilkoma klasami materiał o odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Tymczasem dorośli już powtórek nie robią, chyba, że ktoś jest szczególnie tym tematem zainteresowany. Uważam jednak, że wiedza o tym, jak odzyskaliśmy niepodległość i tak jest większa niż o tym, jak doszło do upadku naszego państwa. Dlatego poświęcę dzisiaj większą część wpisu na to, żeby opowiedzieć Wam, jak to się stało, że zniknęliśmy na 123 lata z map świata. Niezły rym. Od razu ostrzegam, że jest to wpis subiektywny i nie musicie się z nim zgadzać. Jak do tego doszło. W drugiej połowie XIX wieku już po powstaniu styczniowym zaczęto się zastanawiać, co się takiego wydarzyło, że Rzeczypospolita Obojga Naro...

  Dzisiaj jest bardzo ważne święto Wszystkich Świętych, czyli nie tylko tych wyniesionych na ołtarze, ale i tych nieznanych, cichych i pokornych, o których świętości wiedzą lub wiedzieli tylko najbliżsi i Pan Bóg. Napiszę trochę o znanych postaciach, ale i o tych nieznanych z imienia, ale jak najbardziej rzeczywistych świętych dnia codziennego. Tych, którzy nie są znani z żadnych spektakularnych czynów odwagi, jak męczennice Perpetua i Felicyta albo z założenia zakonu, jak św. Benedykt z Nursji. Bliżej naszych czasów mamy też równie ważną św. Teresę z Kalkuty czy naszego rodaka, św. Jana Pawła II. Wielkich ludzi, pełnych pokory i robiących, to co do nich należy. Albo najnowszych polskich świętych, którzy heroicznie oddali życie za Żydów, czyli rodzinę Ulmów, gdzie po raz pierwszy świętą osobą zostało nienarodzone dziecko. Ale, jak napisać o tych, których imion i życiorysów nie znamy? Kim są i czy też możemy się z nimi zaprzyjaźnić? Myślę, że nic nie stoi na przeszkodzie takiej pr...