Redakcja dobrego słowa -wstęp

-
 


Tak oto chciałam zatytułować cykl wpisów z dobrym słowem w tle. Już śpieszę tłumaczyć, o co chodzi. 

Za dużo złych słów w świecie. W TV, Internecie, między nami.  Pandemia też nie pomaga. Żyjemy w lęku (każdy ma swój zestaw), przez co szybciej  tracimy cierpliwość i jesteśmy dla siebie niemili. Przestaliśmy ze sobą rozmawiać, bo nie da się rozmawiać, kiedy każdy uważa, że jego racja jest najmojsza (że zacytuję Dzień Świra). Za dużo mowy o nienawiści za mało o miłości. I ja mówię temu dość, bo już wszystko mnie boli od złych słów, ponieważ złapałam się na tym, że sama dałam się w to wciągnąć. Że ja, która kocha świat i życie mam ciemne myśli o drugim człowieku. Wkurzam się i złoszczę. W mojej głowie powstają najlepsze recepty na wszystko, najlepsze dialogi i dyskusje. A jakie mam dobre argumenty? Najlepsze, wszystkich przekonam, że to JA mam rację.  I mimo, że kiedy to piszę jest ciemno z powodu grubych chmur deszczowych, ciemności mówię stanowcze nie. Nie będzie ciemność pluć mi w twarz. Żegnam ją ozięble i witam światło dobrego słowa. Jeszcze nie wiem, co w tym cyklu będę wypisywać, ale na pewno będą to rzeczy, które nas łączą a nie dzielą, słowa, które mają budować a nie rujnować. Bo jak kiedyś pisałam we wpisie o Błogosławieństwach (http://doniesieniazpolawalkinoyer.blogspot.com/2019/10/bogosawienstwa.html  ), każdy z nas potrzebuje dobrego słowa, które nas nastawi pozytywnie do dnia codziennego. 

I taka mała wprawka o tym, co nas łączy.

O tej porze roku na pewno grzyby. Na FB zdjęcia i wpisy o nich wyskakują, jak grzyby po deszczu. A ile osób jest chętnych na ich konsumpcje? Nic tylko robić grzybowe przyjęcie. I nie wierzę, że się nie uśmiechacie kiedy to piszę, zwłaszcza, że większość z Was to zapaleni grzybiarze lub amatorzy potraw z borowikiem lub podgrzybkiem w składzie. Ja też lubię zbierać grzyby, ale ostatnio rzadko bywam w lesie. Za to tata we wtorek przywiózł ich tyle, że nie wiedziałam czy się cieszyć czy płakać. Ostatecznie zrobiłam duszone i w occie. Grzyby nas łączą. Nie spotkałam się jeszcze z negatywnymi komentarzami na ich temat. Wręcz przeciwnie same ochy i achy oraz przyjazne wpraszanie się na zupę grzybową.  I może by tak wykorzystać te przyjazne hobby do rozładowania napięć w towarzystwie. W momencie kiedy zaczynałaby się niebezpieczna dla zdrowia dyskusja, ktoś powinien powiedzieć głośno: GRZYBY. I wtedy nawet zatwardziały dyskutant nie wytrzyma i powie.

- A wiecie jakiego ja prawdziwka znalazłem?

I wróci miła atmosfera i wszyscy rozejdą się w zgodzie, unosząc w głowie nowe i stare przepisy na potrawki z grzybem.


I na koniec dwa przepisy dla początkujących.

Grzybki w occie.

Grzybki oczyścić z trawy i ziemi po czym zagotować w garnku (od zupy na 4-osobową rodzinę). Dodać 3/4 łyżki soli. Kiedy grzyby się zagotują trzymać je na ogniu 2-3 minuty. Uwaga! Lubią kipieć. Potem odcedzamy grzybki i wkladamy do słoików. Wypelbiamy je na 3/4. 

Zalewa. Na pół litra octu, litr wody. 3 łyżki cukru, łyżka soli, trochę pieprzu, trzy listki laurowe oraz 3 -4 ziarna ziela angielskiego. Doprowadzić do wrzenia nie gotować. Zalewę wlać do słoików z grzybami (dobrze jest zamieszać w słoiku łyżką) zakrecić i nie wekować. 


Grzyby duszone (uwaga! Trzeba stać przy garnku i mieszać inaczej przywrą do dna)

Grzybki czyścimy, myjemy i kroimy na drobne kawałki i wrzucamy do garnka od zupy. Dodajemy pokrojone w paski 2 średnie lub jedną dużą cebulę. Trochę smalcu, dużo pieprzu i pół łyżki soli (w trakcie można dosypać więcej w zależności, kto co lubi). Zalewamy wodą, ale niewiele ponad grzyby. Gotujemy 1,5 godziny, co i raz mieszając. Na koniec zaprawiamy śmietaną. Smacznego.

A! Wiem, że nadużyłam słowa "grzyby."

GRZYBY, GRZYBY,GRZYBY. HA!

To tyle w tym temacie. Mam nadzieję, że humor się Wam poprawił.


Powiązane linki:

https://doniesieniazpolawalkinoyer.blogspot.com/2020/09/redakcja-dobrego-sowa-czowieku-lubie-cie.html

https://doniesieniazpolawalkinoyer.blogspot.com/2020/10/redakcja-dobrego-sowa.html

https://doniesieniazpolawalkinoyer.blogspot.com/2020/10/redakcja-dobrego-sowa-przytulam-was.html


Komentarze

  1. Anonimowy18 września 2020 10:57

    Świetny pomysł z dzieleniem się z czytelnikami dobrym słowem i optymistycznymi treściami.
    Narobiłaś mi smaka na grzyby, zjadłoby się ich co nieco, mniam, mniam
    Czytelniczka85

    OdpowiedzUsuń
  2. Noyer18 września 2020 13:05

    Zapraszam serdecznie na konsumpcję. Albo w polskie lasy na grzyby. W tym roku znowu rekordowy wysyp. :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wycieczka do Berlina, Poczdamu i nie tylko cz.2

-
Obraz
  Ich war in Berlin . Czyli, byłam w Berlinie. No i rozczarowałam się tym miastem. Już piszę dlaczego. I pamiętajcie, że piszę o Berlinie, nie o całych Niemcach   Czytajcie. …………………………………………………………………… Jadąc do stolicy Niemiec wyobrażałam sobie idealne miasto, czyste, piękne, symetryczne i estetycznie powalające. Byłam w końcu w Hanowerze, który był piękny i w Hamburgu, który może nie był piękny, ale sensownie zorganizowany. Tego samego spodziewałam się, a nawet więcej, po Berlinie. Tymczasem (niestety) przyznaję mu tytuł najbrzydszego miasta, w którym byłam. I ja wiem, że większość aglomeracji znalazła się kiedyś po stronie NRD (Niemieckiej Republiki Demokratycznej) czyli komunistycznej, ale przecież Warszawa też była w rękach komunistów i oni potrafili ją całkiem ładnie odbudować. Nawet Muranów i MDM mają swój urok. Tymczasem Berlin wygląda tak, jakby dziecko układało klocki w ciemności. Ani ładu, ani składu. Na przykład, na jednym placu mamy ustawione zupełnie ni...
Read more »

Jeśli będę sławna proszę, nie cytujcie mnie

-
Obraz
Do napisania tego postu natchnęły mnie cytaty różnych ludzi wyświetlane na ekranach w komunikacji miejskiej. Także w mojej pracy każdego dnia mijam złote myśli patrona szkoły. I tak się zastanawiam, po co je się umieszcza? Po co wyrywa się zdanie z dłuższej wypowiedzi i podaje, jako coś wartego przemyślenia? Zastanawiam się również nad tym, dlaczego niektórzy ludzie zbierają złote myśli i zapisują je w zeszytach? Czy oprócz tego, że je zapisali, to czy wracają potem do nich? Czy je rozważają? Czy tylko jest to chwilowy poryw serca? Czy ja, czytając cytaty w autobusie zastanawiam się nad ich sensem? Czy raczej zastanawiam się, po co mi to?  Czy osoby wypowiadając dane zdanie na pewno miały, to na myśli? A może to było zaprzeczenie w dłuższej wypowiedzi? I  tym sposobem zamiast złotej myśli, mamy anty myśl? No właśnie. I nie chodzi o to, że ja krytykuję osoby cytowane czy tych, dla których te krótkie wypowiedzi są ważne.  Sama mam dwa ulubione cytaty. Jeden, który pomaga mi...
Read more »

Studniówka

-
Obraz
 Czas studniówkowy uważam za rozpoczęty. I nie będę tu pisać o jednej imprezie, którą nota bene miałam w sobotę.  Jako nauczyciel mam to szczęście, że mogę co roku chodzić na studniówki. Oczywiście nie pojawiam się na wszystkich. Na pewno jestem na tych, na których są moi wychowankowie. W innych przypadkach wszystko zależy od tego, czy się zwiążę z klasami, które uczę. W tym roku wybrałam się, a wraz ze mną moi najfajniejsi znajomi z pracy. Plus inni🙂. Ale ja przecież nie chcę pisać o nas belfrach, a o bawiących się maturzystach. No, o nas pewnie trochę też. Ale od początku. Był taki moment w mojej pracy i nie chodzi o czas pandemii, że zastanawiałam się, czy w ogóle jest jeszcze sens robienia studniówek. Kiepskie zainteresowanie ze strony uczniów, szybko wychodzili i w ogóle atmosfera wokół tego balu była ciężka. Myślałam sobie, że młodzież dzisiaj ma tyle atrakcji, że studniówka nie jest już tym, na co się czeka. Na szczęście się myliłam. I chyba pomogła w tym pandemia. Bo ...
Read more »