Z „Dużego, małego poradnika życia” – wakacje

-


 

„Na wakacjach czytaj dużo, ale nic związanego z pracą.”

Dawno już nie komentowałam wpisów z tej książki*, ale dzisiaj usiadłam do niej, przerzuciłam kilka kartek i trafiłam na powyższe zdanie.

Czy zgadzam się z autorem? Połowicznie. A dokładniej mówiąc, tylko z pierwszą częścią do przecinka. Czytaj dużo. Nieważne czego, gazet, opasłych tomów czy komiksów. Czytaj, bo to dobry sposób na relaks i przy okazji można się czegoś dowiedzieć. Z drugą częścią się nie zgodzę, ponieważ, ja jestem tak zrośnięta z moim wykształceniem oraz zawodem, że w wakacje często sięgam nie tylko po gazety historyczne, ale i po lektury dla młodzieży i o młodzieży. Na przykład pożyczyłam od mojego bratanka książkę, która tłumaczyła dlaczego mózg nastolatka działa, jak działa i czemu nie mogą się dogadać z rodzicami. A dla zaciekawionych podaję tytuł i autora: Dean Burnett „Dlaczego rodzice tak cię wkurzają i co z tym zrobić.” Co o niej sądzę? Jest świetna dla dzieciaków i myślę, że dla rodziców też. Dla mnie, jako pedagoga nie była odkrywcza, ale dowiedziałam się kilku ciekawych rzeczy o działaniu mózgu i pamięci.

Do moich stałych pozycji wakacyjnych należy Pomocnik Historyczny wydawany przez Politykę oraz Mówią wieki, dodatkowo (mimo, że nie jest to związane z moim zawodem) lubię czytać Wiedzę i życie, oraz inne naukowe gazety zwłaszcza, jeśli dotykają tematów prehistorycznych zwierząt i roślin.

Także mój mózg nie próżnuję. W tym roku kupiłam sobie również Omnibusa, taką gazetę z bardzo trudnymi łamigłówkami i razem z S. w Jastarni wspólnymi siłami próbowałyśmy je rozgryzać. Uwaga, tam też było trochę historii.

Ale odbiegłam trochę od głównego wątku…

Ja w wakacje czytam pozycje zawodowe i jest mi z tym dobrze. Mało tego, ja się Wam muszę przyznać do tego, że kiedy mam urlop, to często śni mi się szkoła i lekcje. Co ciekawe, zazwyczaj mam w takim śnie problem z zachowaniem dyscypliny u uczniów i strasznie na nich krzyczę, co w rzeczywistości rzadko mi się zdarza. Także, bycie nauczycielem nie opuszcza mnie nawet we śnie.:)

Mało tego, ja uwielbiam filmy i seriale o nastolatkach, o szkole. Nawet jeśli są szablonowe i zawsze jest ta dziunia, która ma najlepszego chłopaka z drużyny i ta szara mysz, co to się kocha w popularnym gitarzyście i nerdy, grające trzecie skrzypce  filmie. Tak, kocham to, kocham i jeszcze raz kocham, to oglądać.

Kiedyś już o tym pisałam  - https://zprzymruzeniemoczu.blogspot.com/2020/02/nastoletnie-grupy-lat-90-tych.html - to tylko przykład, ale mam więcej wpisów. Tymczasem nie będę się w tym temacie więcej rozpisywać.

Natomiast jeśli chodzi o przeglądanie stron internetowych i czytanie artykułów o szkole, to muszę przyznać było dużym błędem. Bo jedyne, czego się dowiedziałam, to że jest Armagedon i że nic się nie da pozbierać do kupy i już będzie tylko źle i źle i źle i źle i… wpadłam w dół. Na szczęście przyszłam do pracy i szkoła stoi, wszyscy gotowi do rozpoczęcia nauki, humory dopisują, młodzież uśmiechnięta, ja pełna zapału. Ufff, to tylko media i ich przyciąganie negatywnymi informacjami.

Tak, tego bym zabroniła. To zdanie dzisiaj powinno brzmieć.

„Na wakacjach czytaj dużo, ale nic pesymistycznego.”

I tym pozytywnym akcentem zakończę moje wypociny.

 

*”Duży, mały poradnik życia” H. Jackson Brown, Jr. – dla syna

podobny link:

https://zprzymruzeniemoczu.blogspot.com/2022/09/witaj-szkoo-znowu-wspominkowo.html

 


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wycieczka do Berlina, Poczdamu i nie tylko cz.2

-
Obraz
  Ich war in Berlin . Czyli, byłam w Berlinie. No i rozczarowałam się tym miastem. Już piszę dlaczego. I pamiętajcie, że piszę o Berlinie, nie o całych Niemcach   Czytajcie. …………………………………………………………………… Jadąc do stolicy Niemiec wyobrażałam sobie idealne miasto, czyste, piękne, symetryczne i estetycznie powalające. Byłam w końcu w Hanowerze, który był piękny i w Hamburgu, który może nie był piękny, ale sensownie zorganizowany. Tego samego spodziewałam się, a nawet więcej, po Berlinie. Tymczasem (niestety) przyznaję mu tytuł najbrzydszego miasta, w którym byłam. I ja wiem, że większość aglomeracji znalazła się kiedyś po stronie NRD (Niemieckiej Republiki Demokratycznej) czyli komunistycznej, ale przecież Warszawa też była w rękach komunistów i oni potrafili ją całkiem ładnie odbudować. Nawet Muranów i MDM mają swój urok. Tymczasem Berlin wygląda tak, jakby dziecko układało klocki w ciemności. Ani ładu, ani składu. Na przykład, na jednym placu mamy ustawione zupełnie ni...
Read more »

Jeśli będę sławna proszę, nie cytujcie mnie

-
Obraz
Do napisania tego postu natchnęły mnie cytaty różnych ludzi wyświetlane na ekranach w komunikacji miejskiej. Także w mojej pracy każdego dnia mijam złote myśli patrona szkoły. I tak się zastanawiam, po co je się umieszcza? Po co wyrywa się zdanie z dłuższej wypowiedzi i podaje, jako coś wartego przemyślenia? Zastanawiam się również nad tym, dlaczego niektórzy ludzie zbierają złote myśli i zapisują je w zeszytach? Czy oprócz tego, że je zapisali, to czy wracają potem do nich? Czy je rozważają? Czy tylko jest to chwilowy poryw serca? Czy ja, czytając cytaty w autobusie zastanawiam się nad ich sensem? Czy raczej zastanawiam się, po co mi to?  Czy osoby wypowiadając dane zdanie na pewno miały, to na myśli? A może to było zaprzeczenie w dłuższej wypowiedzi? I  tym sposobem zamiast złotej myśli, mamy anty myśl? No właśnie. I nie chodzi o to, że ja krytykuję osoby cytowane czy tych, dla których te krótkie wypowiedzi są ważne.  Sama mam dwa ulubione cytaty. Jeden, który pomaga mi...
Read more »

Studniówka

-
Obraz
 Czas studniówkowy uważam za rozpoczęty. I nie będę tu pisać o jednej imprezie, którą nota bene miałam w sobotę.  Jako nauczyciel mam to szczęście, że mogę co roku chodzić na studniówki. Oczywiście nie pojawiam się na wszystkich. Na pewno jestem na tych, na których są moi wychowankowie. W innych przypadkach wszystko zależy od tego, czy się zwiążę z klasami, które uczę. W tym roku wybrałam się, a wraz ze mną moi najfajniejsi znajomi z pracy. Plus inni🙂. Ale ja przecież nie chcę pisać o nas belfrach, a o bawiących się maturzystach. No, o nas pewnie trochę też. Ale od początku. Był taki moment w mojej pracy i nie chodzi o czas pandemii, że zastanawiałam się, czy w ogóle jest jeszcze sens robienia studniówek. Kiepskie zainteresowanie ze strony uczniów, szybko wychodzili i w ogóle atmosfera wokół tego balu była ciężka. Myślałam sobie, że młodzież dzisiaj ma tyle atrakcji, że studniówka nie jest już tym, na co się czeka. Na szczęście się myliłam. I chyba pomogła w tym pandemia. Bo ...
Read more »