Pochwała przeciętności facebookowej

-


Lubię być, jak wszyscy. Robić zdjęcia wiośnie i je potem wstawiać w aktualnościach. Nie przeszkadzają mi zdjęcia z kolacji ani  z obiadu czy dietetycznej cud potrawy. A nóż widelec trafię na jakiś fajny przepis? Sama też czasami wrzucam swoje menu z jakiegoś miejsca. I nie chodzi o to, że chcę się przechwalać, gdzie to ja nie byłam, tylko tak po prostu, chcę podzielić się wrażeniami z dobrego posiłku. Lubię być, jak wszyscy na facebooku i od czasu do czasu błysnąć złotą myślą lub opisem nie zawsze śmiesznego zdarzenia. Wrzucać zdjęcia z wakacji i te z głupimi minami, bo dlaczego ktoś miałby się razem ze mną nie pośmiać. Lubię być, jak wszyscy i wraz z rocznym kalendarzem umieszczać odpowiednie życzenia czy gify z okazji i bez okazji. 

A wiecie dlaczego, to lubię? 

Bo identycznie jest w rzeczywistych kontaktach. 

Nie?

No to posłuchajmy samych siebie w towarzystwie:

- Ale się dzisiaj najadłam. Mówię ci ten kotlet był ogromny.

- Chodziłam dzisiaj po parku i robiłam zdjęcia wiośnie, chcesz popatrzeć?

- Wszystkiego najlepszego z okazji bez okazji.

- A opowiadałam Ci tę historię z babą w autobusie? Nie? To posłuchaj.

- Ładna dziś pogoda, prawda?

I tak dalej i tak dalej.

Możemy się zżymać na sto dwudzieste piąte zdjęcie tortów urodzinowych, dwusetną fotkę dzieci w piaskownicy i setną relacje z wakacji w Jabłonnie😁. Możemy mówić, czego to ludzie nie umieszczą na tym FB. No właśnie, umieszczamy wszystko, co uznajemy za bardziej czy mniej ważne. I w ogóle większości z tych rzeczy nie brałabym za przechwalanie się czy pokazywaniem innym, kim to ja nie jestem. Myślę, że większość z nas po prostu robi to samo, co by  robiło na spotkaniu towarzyskim z rodziną czy przyjaciółmi. Tylko na FB te spotkania mają większy zasięg i nie zawsze są w tym samym czasie.

I jeśli ktoś teraz pomyśli sobie: "O nie. Ja nie gadam ze znajomymi o jedzeniu i pieskach", to niech się lepiej szybko uryzie w myślowy język. Nie ma opcji. Są tematy, które zawsze poruszamy.

Dlatego ja lubię być, jak wszyscy na facebooku, bo jestem też, jak wszyscy w realu.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wycieczka do Berlina, Poczdamu i nie tylko cz.2

-
Obraz
  Ich war in Berlin . Czyli, byłam w Berlinie. No i rozczarowałam się tym miastem. Już piszę dlaczego. I pamiętajcie, że piszę o Berlinie, nie o całych Niemcach   Czytajcie. …………………………………………………………………… Jadąc do stolicy Niemiec wyobrażałam sobie idealne miasto, czyste, piękne, symetryczne i estetycznie powalające. Byłam w końcu w Hanowerze, który był piękny i w Hamburgu, który może nie był piękny, ale sensownie zorganizowany. Tego samego spodziewałam się, a nawet więcej, po Berlinie. Tymczasem (niestety) przyznaję mu tytuł najbrzydszego miasta, w którym byłam. I ja wiem, że większość aglomeracji znalazła się kiedyś po stronie NRD (Niemieckiej Republiki Demokratycznej) czyli komunistycznej, ale przecież Warszawa też była w rękach komunistów i oni potrafili ją całkiem ładnie odbudować. Nawet Muranów i MDM mają swój urok. Tymczasem Berlin wygląda tak, jakby dziecko układało klocki w ciemności. Ani ładu, ani składu. Na przykład, na jednym placu mamy ustawione zupełnie ni...
Read more »

Jeśli będę sławna proszę, nie cytujcie mnie

-
Obraz
Do napisania tego postu natchnęły mnie cytaty różnych ludzi wyświetlane na ekranach w komunikacji miejskiej. Także w mojej pracy każdego dnia mijam złote myśli patrona szkoły. I tak się zastanawiam, po co je się umieszcza? Po co wyrywa się zdanie z dłuższej wypowiedzi i podaje, jako coś wartego przemyślenia? Zastanawiam się również nad tym, dlaczego niektórzy ludzie zbierają złote myśli i zapisują je w zeszytach? Czy oprócz tego, że je zapisali, to czy wracają potem do nich? Czy je rozważają? Czy tylko jest to chwilowy poryw serca? Czy ja, czytając cytaty w autobusie zastanawiam się nad ich sensem? Czy raczej zastanawiam się, po co mi to?  Czy osoby wypowiadając dane zdanie na pewno miały, to na myśli? A może to było zaprzeczenie w dłuższej wypowiedzi? I  tym sposobem zamiast złotej myśli, mamy anty myśl? No właśnie. I nie chodzi o to, że ja krytykuję osoby cytowane czy tych, dla których te krótkie wypowiedzi są ważne.  Sama mam dwa ulubione cytaty. Jeden, który pomaga mi...
Read more »

Studniówka

-
Obraz
 Czas studniówkowy uważam za rozpoczęty. I nie będę tu pisać o jednej imprezie, którą nota bene miałam w sobotę.  Jako nauczyciel mam to szczęście, że mogę co roku chodzić na studniówki. Oczywiście nie pojawiam się na wszystkich. Na pewno jestem na tych, na których są moi wychowankowie. W innych przypadkach wszystko zależy od tego, czy się zwiążę z klasami, które uczę. W tym roku wybrałam się, a wraz ze mną moi najfajniejsi znajomi z pracy. Plus inni🙂. Ale ja przecież nie chcę pisać o nas belfrach, a o bawiących się maturzystach. No, o nas pewnie trochę też. Ale od początku. Był taki moment w mojej pracy i nie chodzi o czas pandemii, że zastanawiałam się, czy w ogóle jest jeszcze sens robienia studniówek. Kiepskie zainteresowanie ze strony uczniów, szybko wychodzili i w ogóle atmosfera wokół tego balu była ciężka. Myślałam sobie, że młodzież dzisiaj ma tyle atrakcji, że studniówka nie jest już tym, na co się czeka. Na szczęście się myliłam. I chyba pomogła w tym pandemia. Bo ...
Read more »