Nie znam, nie wiem, nie kojarzę

-

 

Jeżdżąc komunikacją miejską po Warszawie przyglądam się różnym reklamom. Nie jest to trudne, zwłaszcza, że część z nich, to wielkoformatowe billboardy, na których możemy postaciom na nich uwiecznionym zajrzeć w dziurki od nosa i nie tylko. Ale do napisania tego wpisu zainspirował mnie mega plakat, który mijam każdego dnia jadąc do pracy i za każdym razem uświadamiam sobie, że nie mam pojęcia kim są te gwiazdy. I taka prawda, nie znam, nie wiem, nie kojarzę. Oczywiście mam swoich ulubionych aktorów czy piosenkarki, znam Lewego, choć piłką nożną się nie interesuję czy Hołowczyca, bo występuję w co drugiej reklamie, ale większości gwiazd na czasie nie znam. I tak patrzę sobie na ten plakat i myślę sobie, że ja to jestem jakaś niedoinformowana. Wydaje mi się, że jeden facet, to kabareciarz, ale czy na pewno? Nie mam zielonego pojęcia.

Idąc dalej. Nie oglądam żadnych programów o talentach czy tańcach wygibańcach, wyjątkiem był „Dance, dance, dance”, ponieważ tam występowała moja była uczennica i chciałam na nią popatrzeć. I wygrała ten program, gratuluję jej z całego serca. Ale ją znałam, a to się w tym wpisie nie liczy. Ale ogólnie, nie oglądam, przez co jestem nie na czasie i nie ma ze mną w towarzystwie rozmowy, mogę robić tylko za słuchacza. Mało tego. Nie interesuje mnie życie tych osób, nie czytam plotkarskich gazet, nie słucham, co te gwiazdy sądzą na każdy temat i z nikim nie gotuję. Czasami obejrzę coś o konkretnych osobach, w kontekście ich kariery czy filmów, w których występowali. Oczywiście kibicuję im i ich rodzinom i smucę się, jeśli dopada ich jakiś skandal, problem czy tragedia. Ale to, jak napisałam wyżej dotyczy tylko tych osób, które lubię, kojarzę i znam ich CV kariery. Z tym, że jest to garstka osób. Tymczasem, jadąc tramwajem widzę co i raz nowe plakaty z nowymi ludźmi i trzy czwarte z nich są mi nieznani. Nie mam zielonego pojęcia, jak się nazywają i dlaczego są gwiazdami.

I przyznam się Wam jeszcze do jednej rzeczy. Prędzej skojarzę rolę, którą aktor odtwarzał niż jego nazwisko.  Taka jestem.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wycieczka do Berlina, Poczdamu i nie tylko cz.2

-
Obraz
  Ich war in Berlin . Czyli, byłam w Berlinie. No i rozczarowałam się tym miastem. Już piszę dlaczego. I pamiętajcie, że piszę o Berlinie, nie o całych Niemcach   Czytajcie. …………………………………………………………………… Jadąc do stolicy Niemiec wyobrażałam sobie idealne miasto, czyste, piękne, symetryczne i estetycznie powalające. Byłam w końcu w Hanowerze, który był piękny i w Hamburgu, który może nie był piękny, ale sensownie zorganizowany. Tego samego spodziewałam się, a nawet więcej, po Berlinie. Tymczasem (niestety) przyznaję mu tytuł najbrzydszego miasta, w którym byłam. I ja wiem, że większość aglomeracji znalazła się kiedyś po stronie NRD (Niemieckiej Republiki Demokratycznej) czyli komunistycznej, ale przecież Warszawa też była w rękach komunistów i oni potrafili ją całkiem ładnie odbudować. Nawet Muranów i MDM mają swój urok. Tymczasem Berlin wygląda tak, jakby dziecko układało klocki w ciemności. Ani ładu, ani składu. Na przykład, na jednym placu mamy ustawione zupełnie ni...
Read more »

Jeśli będę sławna proszę, nie cytujcie mnie

-
Obraz
Do napisania tego postu natchnęły mnie cytaty różnych ludzi wyświetlane na ekranach w komunikacji miejskiej. Także w mojej pracy każdego dnia mijam złote myśli patrona szkoły. I tak się zastanawiam, po co je się umieszcza? Po co wyrywa się zdanie z dłuższej wypowiedzi i podaje, jako coś wartego przemyślenia? Zastanawiam się również nad tym, dlaczego niektórzy ludzie zbierają złote myśli i zapisują je w zeszytach? Czy oprócz tego, że je zapisali, to czy wracają potem do nich? Czy je rozważają? Czy tylko jest to chwilowy poryw serca? Czy ja, czytając cytaty w autobusie zastanawiam się nad ich sensem? Czy raczej zastanawiam się, po co mi to?  Czy osoby wypowiadając dane zdanie na pewno miały, to na myśli? A może to było zaprzeczenie w dłuższej wypowiedzi? I  tym sposobem zamiast złotej myśli, mamy anty myśl? No właśnie. I nie chodzi o to, że ja krytykuję osoby cytowane czy tych, dla których te krótkie wypowiedzi są ważne.  Sama mam dwa ulubione cytaty. Jeden, który pomaga mi...
Read more »

Studniówka

-
Obraz
 Czas studniówkowy uważam za rozpoczęty. I nie będę tu pisać o jednej imprezie, którą nota bene miałam w sobotę.  Jako nauczyciel mam to szczęście, że mogę co roku chodzić na studniówki. Oczywiście nie pojawiam się na wszystkich. Na pewno jestem na tych, na których są moi wychowankowie. W innych przypadkach wszystko zależy od tego, czy się zwiążę z klasami, które uczę. W tym roku wybrałam się, a wraz ze mną moi najfajniejsi znajomi z pracy. Plus inni🙂. Ale ja przecież nie chcę pisać o nas belfrach, a o bawiących się maturzystach. No, o nas pewnie trochę też. Ale od początku. Był taki moment w mojej pracy i nie chodzi o czas pandemii, że zastanawiałam się, czy w ogóle jest jeszcze sens robienia studniówek. Kiepskie zainteresowanie ze strony uczniów, szybko wychodzili i w ogóle atmosfera wokół tego balu była ciężka. Myślałam sobie, że młodzież dzisiaj ma tyle atrakcji, że studniówka nie jest już tym, na co się czeka. Na szczęście się myliłam. I chyba pomogła w tym pandemia. Bo ...
Read more »