Z przymrużeniem oczu

  WIĘZIENNA PLANETA   Olga i Bartek Olga nie spodziewała się po Bartku, że wytrzyma cztery dni. Ale dał radę. Przez cały czas przebywania w zamknięciu był pobudzony i widać było, że walczy ze sobą. Ostatecznie ani razu nie wybuchł i niczego nie zniszczył. Za to, żeby wypuścić nadmiar adrenaliny, ćwiczył. Wrzeszczał przy tym okropnie, ale dzięki temu meble nadal stały, jak stały, a talerze nie były rozbite o ścianę. Czwartego dnia dwaj strażnicy otworzyli drzwi i powiedzieli. - Gratulujemy, przeszedł pan kolejny test, teraz czas na zapoznanie się z osobistym trenerem, który pokieruje pana resocjalizacją. - Powiedzcie mu, żeby mnie pocałował w dupę – warknął Bartek. - To kobieta i nie będzie pana nigdzie całować – powiedział jeden ze strażników. - Idzie pan, czy mamy z powrotem zamknąć drzwi? – zapytał drugi. - Idę – burknął Bartek i zapytał – znowu mnie uśpicie? - Tylko, jeśli będzie pan agresywny – odparł jeden ze strażników. Bartek wyszedł na korytarz, który był cały przeszkl...

  Moja klasa poprosiła mnie, żebyśmy poszli do kina na film, „Sto dni do matury”. Reklamowali mi go nie tylko tym, że występują tam gwiazdy Internetu, ale i tym, że film dostał rekomendację MEN. To ostatnie w ogóle mnie nie przekonało, zwłaszcza kiedy przeczytałam na Filmwebie opis filmu oraz komentarze internautów. Ciekawa jestem, czy ktoś w tym naszym ministerstwie uczył w szkole albo w ogóle zna zasady zdawania matur. Bo polecili film, w którym zasady te rozjechały się w scenariuszu. Ale, że już pół mojej szkoły było na tym w kinie, no to i ja poszłam z moimi wychowankami. Poszła ze mną też koleżanka ze swoją klasą, więc miałam kompankę do śmiania się i komentowania fabuły. Zanim jednak opowiem Wam o filmie, to przedstawię Wam zasady zdawania matur w Polsce, które obowiązują u nas już od wieki wieków, niezależnie od reform. Do matury w Polsce podchodzi się tylko wtedy, jeśli zdało się czwartą klasę. I nie ma znaczenia, czy to były moje lata 90-te, bo musiałam mieć pozytywne ...

  ZIEMIA   Agata Agata zdawała relacje na żywo. Stała na skraju Puszczy Kampinoskiej, z mikrofonem w ręku i mówiła: - To tutaj znaleziono dwóch mężczyzn. Panowie byli nadzy i ubrudzeni farbami w sprayu. Wygląda to na zorganizowaną akcję skierowaną przeciwko mężczyznom. Na ich ciałach zostały umieszczone napisy obrażające ich płeć. Były to między innymi hasła, cytuję: Śmierć i tylko śmierć samców może nas uratować przed ich dominacją, albo Podłe samce do grobu. To już czwarty przypadek w tym miesiącu, kiedy w lesie zostają znalezieni nadzy mężczyźni cali wymazani farbą. Kto za tym stoi? Stowarzyszenie Prawdziwych Kobiet zaprzecza, jakoby miałaby to być ich sprawka. Ale czy na pewno?   Nina Anabel wyłączyła dźwięk i spojrzała tymi swoimi paciorkowatymi oczami na Ninę. - Dlaczego to robisz? – zadała jej pytanie. - To nie ja – twardo skłamała Nina. - To kto? - A ja wiem? – Nina wzruszyła ramionami. - Co robiłaś wczoraj wieczorem? - Piłam piwo z Mariolką i kilkoma innymi kumpe...

Już dawno zauważyłam, że my Polacy jesteśmy mocno nerwowi wobec siebie. Nie tylko z powodu poglądów politycznych, ale i z powodu pracy, ludzi na ulicy oraz bo tak. Rozmawiałam nawet o tym przez chwilę z moją przyjaciółką, która ma podobne spostrzeżenia i tak, jak ja, jest tym zmęczona. Bo ile można oglądać w tv, czy czytać w necie o polityce i uważać potem, że ma się monopol na jedyny i właściwy pogląd? Ile można słuchać o tym, że szef niedobry, a klienci są do bani. I ile czasu będzie nam przeszkadzał człowiek stojący obok nas? Bo stoi, bo oddycha, bo ma pryszcze, bo gada, bo milczy, ale wzdycha i w ogóle, bo tak.  Owszem ponarzekać sobie można, ale ile można. I ja temu mówię ponownie stanowcze NIE! Przytulam Cię dobrym słowem i mówię, polub drugiego człowieka. Uśmiechnij się do szefowej, życz jej dobrego dnia. Może ona na to czeka? Ugryź się w język i nie dokładaj cegiełki do muru niechętnych wypowiedzi o kolegach z pracy. Zamiast tego powiedz o tej osobie, coś miłego, może to zm...

WIĘZIENNA PLANETA Karol Wyszedł przed azyl w poszukiwaniu odpowiednich materiałów do zrobienia kolejnych wnyków. Pomysł z robieniem kłusowniczych pułapek, okazał się strzałem w dziesiątkę i nie musieli już zastanawiać się, czy coś upolują czy nie. Zwierzęta łapały się w każde ustawione na ich trasie pułapki. Problemem pozostało jedynie to, żeby zdążyć do padliny zanim nadejdą drapieżniki. Mężczyzna korzystał z czasu małej aktywności kotowatych i całkiem już swobodnie chodził po lesie. „Zadziwiające, jak człowiek z mieszczucha zmieniał się w znawcę przyrody i mechanizmów jej działania” – myślał. Jak każdy drapieżnik, Karol chodził w kompletnej ciszy, uważając, żeby nie robić zbędnego hałasu. Pozwalało mu to na obserwowanie zwierząt na wolności. To, że je zabijał dla pożywienia, to było jedno, to że je podziwiał i że go fascynowały, to drugie. Często zbliżał się do polany, na której znajdowało się małe jezioro. Wspinał się na drzewo, na którym mościł się wygodnie i potrafił przez bardzo ...