Gdzie oczy poniosą

-

 A dokładniej mówiąc, gdzie samochód zawiezie.

A jeszcze dokładniej mówiąc, jak miło jest spędzić niedzielę w fajnym miejscu.

Tym razem pojechałam z babską ekipą całkiem niedaleko Warszawy, bo do Nieborowa, Arkadii i Łowicza.  Pogoda nie dała nam aury złotej i pięknej polskiej jesieni, ale nie padało i było ciepło, więc było dobrze.

Nie wiem czy wszyscy wiedzą, ale w Nieborowie nagrywano Pana Kleksa, dlatego weszłyśmy do parku z piosenką „Witajcie w naszej bajce” na ustach. Ale zanim tam się dostałyśmy okazało się przy kasie, że system wysiadł i trochę trwało zanim kupiłyśmy bilet. Mój brat mówił mi, że do Nieborowa są ogromne kolejki do kasy. Ogromne może nie były, ale o 10:00 rano już kilka grup kręciło się koło wejścia. Może i dobrze, że pogoda nie była słoneczna, bo byłoby ich o wiele więcej. No, ale Nieborów, to nie tylko Pan Kleks, ale przede wszystkim piękny pałac Radziwiłłów, który można zwiedzić, co też zrobiłyśmy. W czasie oglądania zabytkowych eksponatów, przeprowadziłyśmy dyskusję pod tytułem, „Po co komu, taka wielka chata i że sufity są tak wysokie, że zmieściłyby się tam dwa piętra.” Ja dodałam, że pokój biblioteczny bardzo mi się podoba i że chciałbym taki mieć, ale dodałabym jeszcze wielki telewizor na ścianę. Ogólnie, wnętrza były piękne, zabytkowe eksponaty również, zwłaszcza, że znaczna część z nich pochodziła z wypraw podróżniczych poszczególnych członków rodziny Radziwiłłów, także mogłyśmy obejrzeć oryginalny bumerang z Australii, ale i walizki, do których można było zapakować całą zastawę stołową albo sekretarzyk. Sam park też jest przepiękny, moje rozszalałe zmysły odpoczęły na łonie przyrody i czuję, że jestem wyciszona. Może brakowało słońca, dzięki którym zdjęcia byłyby ładniejsze, ale dla moich oczu było idealnie.











Nocnik podróżny i gotowalnia:)


A teraz zdjęcia z parku




UL






Tam daleko, to JA:)


Pierwszy platan posadzony w Polsce

Potem pojechałyśmy do Arkadii – romantycznego parku, w którym mogłyśmy podziwiać Świątynię Diany oraz ruiny stylizowane na średniowiecze. Byłam na studiach zarówno w Nieborowie, jak i w Arkadii i mam nawet z tej wycieczki zdjęcia. Ale tutaj dam jedno z 2000 roku. Kot ninja zakrywa osoby, które mogłyby być rozpoznane.


Arkadia 2000

Arkadia 2021







Na deser pojechałyśmy do Łowicza i tam zjadłyśmy olbrzymi obiad, tak duży, że wzięłyśmy resztki na wynos, po czym zrobiłyśmy rundkę wokół rynku. Co ciekawe. W Łowiczu też byłam, ale zupełnie nie pamiętam tego miejsca. Mimo, że mam zdjęcia, to jakoś inaczej sobie zapamiętałam Rynek Starego Miasta. Co do samego Łowicza, miejscami to piękne miasto, ale niestety w innych mocno zaniedbane i zniszczone. Zaniedbań nie będę pokazywać. Zapraszam do oglądania zdjęć.



Katedra


Zbór protestancki


Kościół mariawitów



Z narażeniem życia wlazłam po cegłach i wsadziłam twarz puste miejsce:)))


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wycieczka do Berlina, Poczdamu i nie tylko cz.2

-
Obraz
  Ich war in Berlin . Czyli, byłam w Berlinie. No i rozczarowałam się tym miastem. Już piszę dlaczego. I pamiętajcie, że piszę o Berlinie, nie o całych Niemcach   Czytajcie. …………………………………………………………………… Jadąc do stolicy Niemiec wyobrażałam sobie idealne miasto, czyste, piękne, symetryczne i estetycznie powalające. Byłam w końcu w Hanowerze, który był piękny i w Hamburgu, który może nie był piękny, ale sensownie zorganizowany. Tego samego spodziewałam się, a nawet więcej, po Berlinie. Tymczasem (niestety) przyznaję mu tytuł najbrzydszego miasta, w którym byłam. I ja wiem, że większość aglomeracji znalazła się kiedyś po stronie NRD (Niemieckiej Republiki Demokratycznej) czyli komunistycznej, ale przecież Warszawa też była w rękach komunistów i oni potrafili ją całkiem ładnie odbudować. Nawet Muranów i MDM mają swój urok. Tymczasem Berlin wygląda tak, jakby dziecko układało klocki w ciemności. Ani ładu, ani składu. Na przykład, na jednym placu mamy ustawione zupełnie ni...
Read more »

Jeśli będę sławna proszę, nie cytujcie mnie

-
Obraz
Do napisania tego postu natchnęły mnie cytaty różnych ludzi wyświetlane na ekranach w komunikacji miejskiej. Także w mojej pracy każdego dnia mijam złote myśli patrona szkoły. I tak się zastanawiam, po co je się umieszcza? Po co wyrywa się zdanie z dłuższej wypowiedzi i podaje, jako coś wartego przemyślenia? Zastanawiam się również nad tym, dlaczego niektórzy ludzie zbierają złote myśli i zapisują je w zeszytach? Czy oprócz tego, że je zapisali, to czy wracają potem do nich? Czy je rozważają? Czy tylko jest to chwilowy poryw serca? Czy ja, czytając cytaty w autobusie zastanawiam się nad ich sensem? Czy raczej zastanawiam się, po co mi to?  Czy osoby wypowiadając dane zdanie na pewno miały, to na myśli? A może to było zaprzeczenie w dłuższej wypowiedzi? I  tym sposobem zamiast złotej myśli, mamy anty myśl? No właśnie. I nie chodzi o to, że ja krytykuję osoby cytowane czy tych, dla których te krótkie wypowiedzi są ważne.  Sama mam dwa ulubione cytaty. Jeden, który pomaga mi...
Read more »

Studniówka

-
Obraz
 Czas studniówkowy uważam za rozpoczęty. I nie będę tu pisać o jednej imprezie, którą nota bene miałam w sobotę.  Jako nauczyciel mam to szczęście, że mogę co roku chodzić na studniówki. Oczywiście nie pojawiam się na wszystkich. Na pewno jestem na tych, na których są moi wychowankowie. W innych przypadkach wszystko zależy od tego, czy się zwiążę z klasami, które uczę. W tym roku wybrałam się, a wraz ze mną moi najfajniejsi znajomi z pracy. Plus inni🙂. Ale ja przecież nie chcę pisać o nas belfrach, a o bawiących się maturzystach. No, o nas pewnie trochę też. Ale od początku. Był taki moment w mojej pracy i nie chodzi o czas pandemii, że zastanawiałam się, czy w ogóle jest jeszcze sens robienia studniówek. Kiepskie zainteresowanie ze strony uczniów, szybko wychodzili i w ogóle atmosfera wokół tego balu była ciężka. Myślałam sobie, że młodzież dzisiaj ma tyle atrakcji, że studniówka nie jest już tym, na co się czeka. Na szczęście się myliłam. I chyba pomogła w tym pandemia. Bo ...
Read more »