Jastarnia- zima 2024 c.d.

-

 


No i nastał ten dzień. Pan Bóg był łaskawy i dał nam spokojne morze, więc można było iść morsować. Ale żeby nie było idealnie, to wiał spory wiatr. A wiadomo, że jak zimą wieje wiatr, to jest zimno. No i było. Ale to mnie i Renaty nie powstrzymało i weszłyśmy do wody. Chciałabym napisać, że to były minuty chwały, niestety były to raczej sekundy rozpaczliwej walki z zimnem. Do tego miało być karnawałowo, ale mnie osobiście maska przeszkadzała, a kapelusz spadł z głowy. Ale było warto. Bo każde wejście do lodowatej wody, to zwycięstwo. A zdjęcia w maskach są super. Jutro, jeśli pogoda pozwoli, to wejdziemy jeszcze raz, ponieważ po dzisiejszym razie czujemy niedosyt. Ale jutro już się nie będziemy przebierać, to jest zbyt absorbujące i nawet nie mogłam się skupić na tym, co najważniejsze, czyli na zimnym morzu.😁



Cała prawda o zimnej wodzie

  
       Czapki z głów

Ale to nie były jedyne atrakcje tego dnia. Po południu byłyśmy w Helu i poszłyśmy na promenadę, gdzie nas porządnie wywiało. A potem poszłyśmy do fokarium, żeby zobaczyć karmienie fok. Zwierzęta pokazywały sztuczki, takie jak aportowanie piłki, wydawanie dźwięków czy klaskanie w łapy. Foki, to bardzo pocieszne zwierzęta i zachowaniem bardzo przypominają psy. 




Po tej atrakcji wróciłyśmy do Jastarni i zjadłyśmy pyszną pizzę w restauracji U Braci. W końcu jakaś knajpa, w której dają wystarczajacą ilość sosu pomidorowego. A że ja lubię mieć na pizzy duuuuużooo sosu, to byłam w stu procentach zadowolona. A potem był już tylko wypoczyn w domowych pieleszach. Gdyby kogoś to interesowało, to zrobiłam dzisiaj ok. 10 kilometrów piechotą. Mało? Dużo? Biorąc pod uwagę moje problemy ze stawami, to dużo. Pozdrawiam


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wycieczka do Berlina, Poczdamu i nie tylko cz.2

-
Obraz
  Ich war in Berlin . Czyli, byłam w Berlinie. No i rozczarowałam się tym miastem. Już piszę dlaczego. I pamiętajcie, że piszę o Berlinie, nie o całych Niemcach   Czytajcie. …………………………………………………………………… Jadąc do stolicy Niemiec wyobrażałam sobie idealne miasto, czyste, piękne, symetryczne i estetycznie powalające. Byłam w końcu w Hanowerze, który był piękny i w Hamburgu, który może nie był piękny, ale sensownie zorganizowany. Tego samego spodziewałam się, a nawet więcej, po Berlinie. Tymczasem (niestety) przyznaję mu tytuł najbrzydszego miasta, w którym byłam. I ja wiem, że większość aglomeracji znalazła się kiedyś po stronie NRD (Niemieckiej Republiki Demokratycznej) czyli komunistycznej, ale przecież Warszawa też była w rękach komunistów i oni potrafili ją całkiem ładnie odbudować. Nawet Muranów i MDM mają swój urok. Tymczasem Berlin wygląda tak, jakby dziecko układało klocki w ciemności. Ani ładu, ani składu. Na przykład, na jednym placu mamy ustawione zupełnie ni...
Read more »

Jeśli będę sławna proszę, nie cytujcie mnie

-
Obraz
Do napisania tego postu natchnęły mnie cytaty różnych ludzi wyświetlane na ekranach w komunikacji miejskiej. Także w mojej pracy każdego dnia mijam złote myśli patrona szkoły. I tak się zastanawiam, po co je się umieszcza? Po co wyrywa się zdanie z dłuższej wypowiedzi i podaje, jako coś wartego przemyślenia? Zastanawiam się również nad tym, dlaczego niektórzy ludzie zbierają złote myśli i zapisują je w zeszytach? Czy oprócz tego, że je zapisali, to czy wracają potem do nich? Czy je rozważają? Czy tylko jest to chwilowy poryw serca? Czy ja, czytając cytaty w autobusie zastanawiam się nad ich sensem? Czy raczej zastanawiam się, po co mi to?  Czy osoby wypowiadając dane zdanie na pewno miały, to na myśli? A może to było zaprzeczenie w dłuższej wypowiedzi? I  tym sposobem zamiast złotej myśli, mamy anty myśl? No właśnie. I nie chodzi o to, że ja krytykuję osoby cytowane czy tych, dla których te krótkie wypowiedzi są ważne.  Sama mam dwa ulubione cytaty. Jeden, który pomaga mi...
Read more »

Studniówka

-
Obraz
 Czas studniówkowy uważam za rozpoczęty. I nie będę tu pisać o jednej imprezie, którą nota bene miałam w sobotę.  Jako nauczyciel mam to szczęście, że mogę co roku chodzić na studniówki. Oczywiście nie pojawiam się na wszystkich. Na pewno jestem na tych, na których są moi wychowankowie. W innych przypadkach wszystko zależy od tego, czy się zwiążę z klasami, które uczę. W tym roku wybrałam się, a wraz ze mną moi najfajniejsi znajomi z pracy. Plus inni🙂. Ale ja przecież nie chcę pisać o nas belfrach, a o bawiących się maturzystach. No, o nas pewnie trochę też. Ale od początku. Był taki moment w mojej pracy i nie chodzi o czas pandemii, że zastanawiałam się, czy w ogóle jest jeszcze sens robienia studniówek. Kiepskie zainteresowanie ze strony uczniów, szybko wychodzili i w ogóle atmosfera wokół tego balu była ciężka. Myślałam sobie, że młodzież dzisiaj ma tyle atrakcji, że studniówka nie jest już tym, na co się czeka. Na szczęście się myliłam. I chyba pomogła w tym pandemia. Bo ...
Read more »