Boże Ciało

-


 Dzisiaj mamy Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa – w skrócie Boże Ciało. Dla wielu ludzi, jest to początek długiego weekendu, ponieważ jest to dzień wolny od pracy, a w piątek wiele osób bierze sobie urlop. Dla katolików jest to dzień niezwykle uroczysty i świąteczny. Ponieważ Pan Jezus w monstrancji, w postaci Hostii wychodzi na ulicę, a w raz z nim rzesze wiernych.

Jest to dzień, kiedy katolicy publicznie przyznają się do wiary i wśród pieśni i modlitw idą w procesji do czterech ołtarzy, gdzie odczytywane są Ewangelie, głoszone są kazania i co najważniejsze, mamy błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. I powiem Wam, że mam wiele procesji za sobą i przez wiele lat uważałam, to za tradycję religijną, że tak należy robić, bo wszyscy tak robią. Czyli trzeba iść na procesję i tyle. No i zawsze mam w głowie to powiedzonko – Ubrał się, jak stróż na Boże Ciało. Czyli, że podczas tego święta będzie rewia mody. I nawet miałam na to bunt. Po co się stroić itd. Potem przestałam chodzić na procesje, ale nie z powodu rewii mody, ale z powodu różnych wewnętrznych zawirowań. I kilka lat temu, coś mnie tknęło. Uznałam, że nie mogę nie iść, ponieważ moja obecność, tak jak i innych wiernych jest bardzo ważna. Bo ważne jest pokazanie publicznie swojej wiary. I dzisiaj też byłam, bo raz chcę iść za Chrystusem, a dwa chcę manifestować publicznie swoją wiarę.

A co z rewią mody? Zmieniłam zdanie. Bo w końcu, na wesela i imieninki ubieramy się w to, co mamy najlepszego i nikt nam nie mówi, że to rewia mody. A w kościele, na mszach lub właśnie na procesji z okazji Bożego Ciała jest coś więcej, jest sam Bóg. A dla Pana Boga chcę zakładać, to co mam najlepszego. A przynajmniej schludnego.  

 


9




I mam takie wspomnienie z dzieciństwa. Szłam w procesji w stroju krakowianki (taka była wtedy moda) i trzymałam szarfę, która była przytroczona do poduszki, a moja mama podawała mi herbatę w słoiku, żebym się nie odwodniła. A ja, jako mała dziewczynka marzyłam o tym, żeby zamiast szarfy nieść poduszkę (nawet raz się to udało).

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wycieczka do Berlina, Poczdamu i nie tylko cz.2

-
Obraz
  Ich war in Berlin . Czyli, byłam w Berlinie. No i rozczarowałam się tym miastem. Już piszę dlaczego. I pamiętajcie, że piszę o Berlinie, nie o całych Niemcach   Czytajcie. …………………………………………………………………… Jadąc do stolicy Niemiec wyobrażałam sobie idealne miasto, czyste, piękne, symetryczne i estetycznie powalające. Byłam w końcu w Hanowerze, który był piękny i w Hamburgu, który może nie był piękny, ale sensownie zorganizowany. Tego samego spodziewałam się, a nawet więcej, po Berlinie. Tymczasem (niestety) przyznaję mu tytuł najbrzydszego miasta, w którym byłam. I ja wiem, że większość aglomeracji znalazła się kiedyś po stronie NRD (Niemieckiej Republiki Demokratycznej) czyli komunistycznej, ale przecież Warszawa też była w rękach komunistów i oni potrafili ją całkiem ładnie odbudować. Nawet Muranów i MDM mają swój urok. Tymczasem Berlin wygląda tak, jakby dziecko układało klocki w ciemności. Ani ładu, ani składu. Na przykład, na jednym placu mamy ustawione zupełnie ni...
Read more »

Jeśli będę sławna proszę, nie cytujcie mnie

-
Obraz
Do napisania tego postu natchnęły mnie cytaty różnych ludzi wyświetlane na ekranach w komunikacji miejskiej. Także w mojej pracy każdego dnia mijam złote myśli patrona szkoły. I tak się zastanawiam, po co je się umieszcza? Po co wyrywa się zdanie z dłuższej wypowiedzi i podaje, jako coś wartego przemyślenia? Zastanawiam się również nad tym, dlaczego niektórzy ludzie zbierają złote myśli i zapisują je w zeszytach? Czy oprócz tego, że je zapisali, to czy wracają potem do nich? Czy je rozważają? Czy tylko jest to chwilowy poryw serca? Czy ja, czytając cytaty w autobusie zastanawiam się nad ich sensem? Czy raczej zastanawiam się, po co mi to?  Czy osoby wypowiadając dane zdanie na pewno miały, to na myśli? A może to było zaprzeczenie w dłuższej wypowiedzi? I  tym sposobem zamiast złotej myśli, mamy anty myśl? No właśnie. I nie chodzi o to, że ja krytykuję osoby cytowane czy tych, dla których te krótkie wypowiedzi są ważne.  Sama mam dwa ulubione cytaty. Jeden, który pomaga mi...
Read more »

Studniówka

-
Obraz
 Czas studniówkowy uważam za rozpoczęty. I nie będę tu pisać o jednej imprezie, którą nota bene miałam w sobotę.  Jako nauczyciel mam to szczęście, że mogę co roku chodzić na studniówki. Oczywiście nie pojawiam się na wszystkich. Na pewno jestem na tych, na których są moi wychowankowie. W innych przypadkach wszystko zależy od tego, czy się zwiążę z klasami, które uczę. W tym roku wybrałam się, a wraz ze mną moi najfajniejsi znajomi z pracy. Plus inni🙂. Ale ja przecież nie chcę pisać o nas belfrach, a o bawiących się maturzystach. No, o nas pewnie trochę też. Ale od początku. Był taki moment w mojej pracy i nie chodzi o czas pandemii, że zastanawiałam się, czy w ogóle jest jeszcze sens robienia studniówek. Kiepskie zainteresowanie ze strony uczniów, szybko wychodzili i w ogóle atmosfera wokół tego balu była ciężka. Myślałam sobie, że młodzież dzisiaj ma tyle atrakcji, że studniówka nie jest już tym, na co się czeka. Na szczęście się myliłam. I chyba pomogła w tym pandemia. Bo ...
Read more »