Imię

 

Każdy z nas jakieś ma albo jedno albo dwa, a nawet i trzy. Niezależnie od ilości każde ma swoje znaczenie. To, jak nas nazwą rodzice nie jest przypadkowe, chociaż tak nam się może wydawać.  Znam wiele par, które kiedy oczekują dziecka, poświęcają na to wiele czasu, żeby tylko wybrać to właściwe. Niejednokrotnie bierze w tym udział cała rodzina. Ja mam swoje po jakieś bohaterce z książki, którą mama czytała, kiedy była ze mną w ciąży.

Niekiedy rodzice wpadają na szalony pomysł i dają dziecku imię od czapy, które później rzutuje na postrzeganie go przez rówieśników. Czasami też zdarza się tak, że coś pójdzie nie tak i dziecko mimo, że ma w dokumentach oficjalne miano, to w rodzinie i wśród przyjaciół funkcjonuje pod innym imieniem.

Ja mam kilka osób w okolicy, którzy posługują się drugim imieniem lub zupełnie wymyślonym. Miałam ucznia, którego z uporem maniaka nazywałam inaczej, niż miał w papierach. Po prostu wyglądał na Marcina, a był Piotrkiem (a może odwrotnie, nie pamiętam). Tak się zdarza, ale nie wiem czemu.   

Jakby nie było imiona mają swoje znaczenie nie tylko dlatego, że są wybierane z wielką uwagą przez rodziców, ale też dlatego, że rzeczywiście mają swoje znaczenie. Na przykład Agata oznacza - dobra, Piotr – skała, Maciej – dar od Boga, tak jak Teodor lub Bożydar.

A mój zestaw? To będzie ciekawe.

Sylwia – leśna, dzika, żyjąca w lesie (akurat w sam raz dla alergika)

Maria – napawać radością, ukochana przez Boga

Teresa – mieszkanka wyspy Thera (dzisiaj;Santoryn)

Nie upieram się przy tym, żeby przez moje pierwsze imię biegać z wrzaskiem po lesie, ale wszystkie Sylwie, które znam są energiczne, wesołe i szybkie.

I skoro przy tym jestem. Zauważyliście, że imiona często pasują do naszych osobowości, temperamentu i sposobu bycia?

Weźmy Maciejów. Chudy Maciek wygląda dziwnie, prawda? Zawsze wydaje mi się, że jest to imię pasujące do grubszej osoby. Kojarzy mi się też z kimś ciepłym i przyjaznym. A Wam?

Albo Julia. Mnie kojarzy się z dziewczynami o delikatnej budowie ciała i spokojnym usposobieniu. Ale jeśli taka dziewczyna używa zdrobnienia Julka, to już nie. I znowu wrócę do uczniowskich imion (a jest ich dużo), kiedyś uczyłam pewną Julię i zastanawiałam się, czemu rodzice tak ją nazwali. Bo to była  duża Julia i absolutnie nie eteryczna, nie zwiewna i niedelikatna.

No cóż, raczej nie mamy wpływu na to, jak nas rodzice nazwą, cieszmy się tylko, że w Polsce nie jest, jak w tym kawale o Indianach, którzy nazywają dzieci od rzeczy, które matka czy ojciec zobaczą pierwsze po porodzie. Kawał jest lekko niesmaczny, więc nie będę go cytować, możecie sobie sami coś dopowiedzieć.

Oczywiście jest możliwość zmiany miana, ale zazwyczaj tego nie robimy i żyjemy z tym, co mamy. Chociaż w niektórych wyznaniach protestanckich chrzci się dorosłe osoby i wtedy one same nadają sobie imię. Mogą zostać przy tym, które dali im w dzieciństwie rodzice, a mogą zmienić. I wtedy właśnie ono będzie tym oficjalnym. W kościele katolickim mamy bierzmowanie i też możemy sobie wybrać imię, chociaż nie posługujemy się nim w dokumentach. Nie mniej jednak warto się przyjrzeć swoim patronom i wybrać tego, który najbardziej pasuje do naszej osobowości. Ja niestety nie byłam taka mądra i wybrałam Tereskę, że tak powiem po mamie, która też tak miała na trzecie imię. Dopiero jako dorosła osoba, obrałam sobie za  główną patronkę Teresę z Avila chociaż Teresa z Kalkuty, też mnie czasami zaczepia.

I co ciekawe, Tereska do mnie pasuje, ponieważ po bierzmowaniu, to właśnie tak mówili do mnie znajomi. To imię przylgnęło do mnie w całości. Oczywiście dzisiaj nikt do mnie tak nie mówi, ale gdyby się komuś przypomniało, to się nie obrażę.

Ale jestem też Marią. I przyznam się Wam szczerze, że to jest takie moje i najmojsze drugie imię. Używam go tylko w oficjalnych pismach, ale sama dla siebie jestem Sylwią Marią, nie tylko Sylwią. Maria jest cicha i siedzi wewnątrz mnie głęboko. Nie wychyla się, nie szaleje, jak Sylwia, nie planuje i nie pokonuje trudności, jak Teresa. Ona po prostu ze mną jest.

Bardzo lubię swoje imiona.

A wy? Jaki macie stosunek do swoich imion?