„Pobądź trochę w samotności”

-

 

Z „Dużego, małego poradnika życia.”

„Pobądź trochę w samotności.”

 

„Pobądź trochę w ciszy.”

Jutro zaczyna się Wielki Post i zastanawiałam się, co w związku z nim mogę Wam napisać. Mam wiele mądrych pomysłów, wiele słów, ale… W zasadzie kasuję to, co przed chwilą napisałam. To chyba znak, żeby nie przeginać i napisać po prostu i jak na mnie wyjątkowo krótko.

Pobądź trochę w samotności. Pobądź trochę w ciszy.

W tym zabieganiu, w pracy, w rodzinie, w obowiązkach, znajdź 10-15 minut dziennie na ciszę w samotności. Nie wnikam, czy jesteś osobą wierzącą czy nie. Po prostu milcz i wsłuchaj się w ciszę.

Codziennie otaczamy się hałasem ulicy, telewizji, rozmów ludzi.

Codziennie bombardujemy swoje zmysły ekranami monitorów i telefonów.

Codziennie zagłuszamy swoje myśli, swoje ja.

Może warto w tym poście zatrzymać się, usiąść gdzieś (jeśli nie masz gdzie, to zamknij się w łazience) i wsłuchać się w ciszę. Odnaleźć zagubione myśli, dowiedzieć się, co u siebie słychać?

Może warto odpocząć, odetchnąć i nie myśleć wcale? Wgapiać się w punkt i zawiesić się na chwilę.

Może warto pomodlić się kilkoma słowami, za siebie, za kogoś, tak po  prostu.

10-15 minut, to niewiele. Pewnie na początku nie wytrzymasz nawet trzech. Nieważne, mogą być i trzy minuty, a nawet pięć.

To niewiele, ale może zdziałać, bardzo wiele.

 

Życzę Wam w tym Poście dobrej i budującej ciszy w samotności.

Życzę owocnego spotkania z Panem Bogiem.

 

Powiązane linki:

 https://zprzymruzeniemoczu.blogspot.com/2021/02/cisza.html

 https://zprzymruzeniemoczu.blogspot.com/2021/02/wielki-post-i-ja.html

 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wycieczka do Berlina, Poczdamu i nie tylko cz.2

-
Obraz
  Ich war in Berlin . Czyli, byłam w Berlinie. No i rozczarowałam się tym miastem. Już piszę dlaczego. I pamiętajcie, że piszę o Berlinie, nie o całych Niemcach   Czytajcie. …………………………………………………………………… Jadąc do stolicy Niemiec wyobrażałam sobie idealne miasto, czyste, piękne, symetryczne i estetycznie powalające. Byłam w końcu w Hanowerze, który był piękny i w Hamburgu, który może nie był piękny, ale sensownie zorganizowany. Tego samego spodziewałam się, a nawet więcej, po Berlinie. Tymczasem (niestety) przyznaję mu tytuł najbrzydszego miasta, w którym byłam. I ja wiem, że większość aglomeracji znalazła się kiedyś po stronie NRD (Niemieckiej Republiki Demokratycznej) czyli komunistycznej, ale przecież Warszawa też była w rękach komunistów i oni potrafili ją całkiem ładnie odbudować. Nawet Muranów i MDM mają swój urok. Tymczasem Berlin wygląda tak, jakby dziecko układało klocki w ciemności. Ani ładu, ani składu. Na przykład, na jednym placu mamy ustawione zupełnie ni...
Read more »

Jeśli będę sławna proszę, nie cytujcie mnie

-
Obraz
Do napisania tego postu natchnęły mnie cytaty różnych ludzi wyświetlane na ekranach w komunikacji miejskiej. Także w mojej pracy każdego dnia mijam złote myśli patrona szkoły. I tak się zastanawiam, po co je się umieszcza? Po co wyrywa się zdanie z dłuższej wypowiedzi i podaje, jako coś wartego przemyślenia? Zastanawiam się również nad tym, dlaczego niektórzy ludzie zbierają złote myśli i zapisują je w zeszytach? Czy oprócz tego, że je zapisali, to czy wracają potem do nich? Czy je rozważają? Czy tylko jest to chwilowy poryw serca? Czy ja, czytając cytaty w autobusie zastanawiam się nad ich sensem? Czy raczej zastanawiam się, po co mi to?  Czy osoby wypowiadając dane zdanie na pewno miały, to na myśli? A może to było zaprzeczenie w dłuższej wypowiedzi? I  tym sposobem zamiast złotej myśli, mamy anty myśl? No właśnie. I nie chodzi o to, że ja krytykuję osoby cytowane czy tych, dla których te krótkie wypowiedzi są ważne.  Sama mam dwa ulubione cytaty. Jeden, który pomaga mi...
Read more »

Studniówka

-
Obraz
 Czas studniówkowy uważam za rozpoczęty. I nie będę tu pisać o jednej imprezie, którą nota bene miałam w sobotę.  Jako nauczyciel mam to szczęście, że mogę co roku chodzić na studniówki. Oczywiście nie pojawiam się na wszystkich. Na pewno jestem na tych, na których są moi wychowankowie. W innych przypadkach wszystko zależy od tego, czy się zwiążę z klasami, które uczę. W tym roku wybrałam się, a wraz ze mną moi najfajniejsi znajomi z pracy. Plus inni🙂. Ale ja przecież nie chcę pisać o nas belfrach, a o bawiących się maturzystach. No, o nas pewnie trochę też. Ale od początku. Był taki moment w mojej pracy i nie chodzi o czas pandemii, że zastanawiałam się, czy w ogóle jest jeszcze sens robienia studniówek. Kiepskie zainteresowanie ze strony uczniów, szybko wychodzili i w ogóle atmosfera wokół tego balu była ciężka. Myślałam sobie, że młodzież dzisiaj ma tyle atrakcji, że studniówka nie jest już tym, na co się czeka. Na szczęście się myliłam. I chyba pomogła w tym pandemia. Bo ...
Read more »