Z przymrużeniem oczu

Otworzyłam oczy i przez chwilę przyzwyczajałam wzrok do ciemności. Po ciele przeszedł mi dreszcz. Było mi zimno, a w powietrzu wyczuwałam zbyt dużo wilgoci. Znajdowałam się w więzieniu. Próbowałam się poruszyć, stękałam przy tym, jak stara baba. Stwierdziłam kwaśno, że nie patyczkowali się ze mną i pewnie wlekli, jak worek ziemniaków. Chociaż worek ziemniaków pewnie zyskałby więcej szacunku, zwłaszcza, że o jedzenie było trudno. Zaśmiałam się z moich jakże pokrętnych myśli. Usiadłam. Na szczęście nie miałam nic złamanego, tylko mnie poturbowali. - No pięknie – burknęłam – jak ja się stąd wykaraskam? Ryszard Krwawe Oko na pewno zadbał o to, żebym nie miała takiej możliwości. Dostrzegłam pod sufitem małe okno, oczywiście zakratowane, a nawet jeśliby takie nie było, to i tak bym się nie przecisnęła. Pozostało mi tylko spróbować się przedrzeć przez straże albo udać trupa. Usłyszałam głosy, a potem zgrzytnął zamek w drzwiach. Otworzyły się i do środka wpadło trzech uzbrojo...

Rozdział XVII – Kraków - Miasto królów Nie wiem czemu wybrałam ten kierunek. To chyba przez zaćmienie umysłowe spowodowane rozstaniem z Tymonem. Z resztą, czy w ogóle można mówić o jakimkolwiek rozstaniu? Przecież nawet na dobre niczego nie zaczęliśmy. Musiałam to jak najszybciej zostawić za sobą. W moim świecie nie było miejsca na sentymenty. Otarłam dłonią ostatnie łzy i rozejrzałam się po okolicy. "Kraków. Miasto Królów." – przeczytałam na tablicy przy wjeździe do metropolii. Gdybym nie była w Księstwie Polan, pewnie by mnie to zdziwiło, bo ostatnim polskim monarchą był Stanisław August Poniatowski i było to w XVIII wieku. Ale byłam i wiedziałam już, że na naszych ziemiach dzieje się więcej niż myślałam. Okazało się, że byłam bardzo ograniczona w swoich wyprawach i że tak naprawdę niewiele widziałam. Ostatnie tygodnie otworzyły mi oczy i musiałam przyznać, że w szkołach Akademii Przysposobienia Obronnego nie przekazywali nam wszystkiego. Wszyscy mówili Kraków i kon...