BOŻE NARODZENIE

Wtedy:

- podróż do Betlejem

- tłok

- ścisk

- zapchane gospody

- kłótnie

- narzekanie

- ciekawscy pasterze

- Egzotyczni Mędrcy zagubieni w mieście

- kolejki w urzędzie spisu ludności

- Herod zazdrosny o swoją władzę

- brak miejsca na nocleg

- nie ma gdzie zaparkować osła

- Stajenka ze zwierzętami

- Gwiazda na niebie

- Żłóbek?

Teraz:

- zakupy

- sprzątanie

- gotowanie

- lista gości

- karp

- choinka

- opłatek

- pierogi

- Mikołaj

- prezenty

- kolędowanie

- brak śniegu

- świąteczne piosenki w radio

- Kevin sam w domu

- drożyzna w sklepach

- brak miejsc parkingowych przy supermarketach

- tłok

- świąteczne ozdoby od 03 listopada

- magia świąt

- kłótnie

- zmęczenie

- zjazdy rodzinne

- miliony smsów i wiadomości na massengerze z cyklu – wyślij do wielu

- pocztówki z choinką, bombkami, mikołajem i elfami.

- Pasterka?

I świat zatrząsł się w posadach.

Tak mocno, że trudno jest to zauważyć.

Bo przecież to niemożliwe, a skoro niemożliwe, to tego nie ma.

Cisza.

Świat wstrzymał oddech, bo Bóg się rodzi.

„Bóg się rodzi, moc truchleje

Pan niebiosów obnażony

Ogień krzepnie, blask ciemnieje

Ma granice nieskończony

Wzgardzony, okryty chwałą

Śmiertelny Król nad wiekami

A Słowo Ciałem się stało i zamieszkało między nami.”

Wyobrażacie sobie?

Bóg, który chce być Człowiekiem.

Który tak nas kocha, że nie zawahał się i zszedł z nieba, żeby zobaczyć, jak nam się żyje.

Który tak nas kocha, że pozwala nam śpiewać pastorałki i kolędy, o Jego rączkach, nóżkach, łzach i kwileniu.

Możemy Go objąć i przytulić, możemy cieszyć się z Nim i smucić. 
Możemy mu współczuć kiepskiego lokum na narodziny.
Możemy być pasterzami i stać z rozdziawionymi buziami, bo nie tak sobie wyobrażaliśmy Cud nad cudami.

Możemy być Mędrcami, którzy czekali na Jego przyjście i mieć dla Niego mnóstwo prezentów, złożonych głównie z naszych bolączek i niemocy.

Może jesteśmy trzodą, która nie mówi i dobrze, bo tu trzeba trwać w zachwycie, a nie mleć jęzorem. 
Ja, osobiście czuję się osłem, bo jestem uparta i rżę z byle czego.

Zechciało się Bogu przyjść do nas. 
I wtedy i teraz, w środku naszego zabiegania.

Kim jesteś w tym wydarzeniu?

Osłem, pasterzem, Mędrcem, a może aniołem wyśpiewującym Gloria, bo z tej wielkiej radości tylko śpiewać możesz?

A może jesteś wśród tych, co mówią – święta, święta i po świętach, najadłem się, napiłem, jestem zmęczony, nareszcie wracam do pracy.

A może jeszcze nikt Ci nie powiedział, o co w tym wszystkim chodzi, bo przecież wszyscy wiemy, że w grudniu są święta, trzeba myć okna, czekać na Mikołaja i czuć magię świąt.

Ale nie martw się tym, że nie wiedziałeś lub zapomniałeś, że to BÓG się rodzi.

Nie martw się tym, że od dłuższego czasu nie widzisz sensu udziału w tej rodzinnej „szopce”.

Nie martw się tym, że po raz kolejny namęczyłeś się sprzątaniem, ganianiem po sklepach i ubieraniem choinki.

Nie martw się, że jesteś niewierzący i świętujesz tylko dlatego, że to tradycja.

Nie martw się tym, że coś cię ominęło…

Bo to jest DOBRA NOWINA, bo Bóg przyszedł właśnie do takiego świata, a nie innego. Do stajni ze zwierzętami, do Mędrców z daleka, którzy być może nie słyszeli nic o przyjściu Mesjasza na świat i do pasterzy, którzy nie należeli do śmietanki towarzyskiej Izraela. 
Do każdego, do Ciebie.

Bo codziennie jest Boże Narodzenie.

Ps. Mną osobiście wstrząsa kolęda „Bóg się rodzi”, jest pompatyczna, ale tak pięknie odzwierciedlająca wydarzenia tej Świętej Nocy, że aż mi w pięty idzie.

Co roku chcę uchwycić wielkość przyjścia Pana Jezusa na świat. Co roku nadymam się i napinam, żeby choć trochę to zrozumieć. I wydaje mi się, że już to mam, że już to widzę, ale jako człowiekowi, umyka mi to. Dobrze, że jest ta kolęda. Bo może rozumem nie ogarniam, ale wyśpiewywać chwałę Panu zawszę mogę.:)

Ot. Taki osiołek ze mnie.