Wigilijne spotkanie Fundacji Dzielna Matka

-










Fot. Fundacja Dzielna Matka




W tym roku nasze spotkanie odbyło się już siódmego grudnia. Pogoda  nam nie dopisała było, zimno, deszczowo i wietrznie. Niby nic takiego, ale część atrakcji miała się odbyć w stajni (nie ogrzewanej) i na zewnątrz.  
Może Was dziwić, że piszę o stajni, ale już wyjaśniam. Tym razem miejscem wigilijnego spotkania była Stajnia „Klucz” w Skrzeszewie. 







Pani Prezes Fundacji Dzielna Matka







Fot. Fundacja Dzielna Matka

Z tym, że czym innym jest rajd, gdzie większość czasu spędzaliśmy na powietrzu, a czym innym spotkanie przy stole, w jadalni usytuowanej nad stajniami. Wszędzie konie, siano, psy i koty. Miejsce wymarzone dla takiego alergika, jak ja. Ale  z Bożą pomocą, jakoś udało mi się wytrzymać. Dostałam nawet maseczkę na twarz, żeby alergeny mnie nie atakowały. Zaatakowały mi głównie oczy. Miałam wrażenie, że mi ktoś jeździ po gałkach ocznych nitką. Ale myślałam, że będzie gorzej.
Żeby ograniczyć kontakt z alergenami, na początku siedziałam w samochodzie i czekałam, aż nasi podopieczni obejrzą przedstawienie zorganizowane przez teatr konny Cabriola. 













3xfot. Fundacja Dzielna Matka

 Kiedy porządnie zmarzłam, postanowiłam jednak udać się do budynku i choć trochę się rozgrzać, ale akurat pokaz się skończył i przyszedł czas na jasełka, które miały być odegrane na dworze.
Zziębnięta poszłam pod budę z baranami i tam wraz z innymi aktorami odegraliśmy swoje role. Oczywiście założyliśmy skrzydła i pióropusze, które rozbawiły towarzystwo. Na koniec wzięliśmy różowe opłatki i poszliśmy nakarmić nimi zwierzęta. A potem udaliśmy się na biesiadę. 



















3xFot. Fundacja Dzielna Matka

Dziewczyny z fundacji przygotowały pyszne jedzenie, pierogi, kapustę z grzybami i kotleciki. Bardzo szybko podały nam ciepłe napoje, żebyśmy się rozgrzali. Ale najważniejsze, że humory dopisywały. Miałam też swoje pięć minut na wykład, który był krótki, ale treściwy. Może można by było dłużej mówić, ale osoby niepełnosprawne intelektualnie, nie mają takiego skupienia, jak osoby zdrowe, więc uwierzcie mi pięć minut, to było coś akurat. Zwłaszcza, że to było przemawianie do tak zwanego „kotleta”, czyli wśród hałasu i odgłosów jedzenia.
W końcu przyszedł czas na św. Mikołaja. Tym razem robiłam za Śnieżynkę (aniołka i elfa w jednym) i pomagałam mu rozdawać prezenty. 














Fot. Fundacja Dzielna Matka









fot. Ja:)

A potem się zepsułam i musiałam wyjść z budynku. Do końca imprezy czekałam na M. w samochodzie.
Zepsułam się przez alergię, która dała mi znać, że nie jest ze mną dobrze, mam wypieki i drapie mnie w gardle. Na szczęście na panice się skończyło.
Ale do tej pory czuję zapachy zwierząt w nosie.
Kiedy wracałyśmy z M. do domu, nagle powiedziałam:
- Wiesz, że zapomnieliśmy podzielić się opłatkiem.
Moja przyjaciółka odparła:
- Rzeczywiście.
Okazało się, że wszyscy byli głodni i kto tylko siadał przy stole od razu brał się za jedzenie. I tak jakoś zapomnieliśmy się przełamać opłatkiem.
Jeśli chodzi o mnie, to nie rozpaczam, bo ja nie jestem fanem uścisków i buziaczków.
Ogólnie było wspaniale. Jestem zadowolona.

Ps. Tekst pisany 07.12.

Fot. Jacek Malesa oraz zdjęcia użytkowników Fundacji Dzielna Matka




Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wycieczka do Berlina, Poczdamu i nie tylko cz.2

-
Obraz
  Ich war in Berlin . Czyli, byłam w Berlinie. No i rozczarowałam się tym miastem. Już piszę dlaczego. I pamiętajcie, że piszę o Berlinie, nie o całych Niemcach   Czytajcie. …………………………………………………………………… Jadąc do stolicy Niemiec wyobrażałam sobie idealne miasto, czyste, piękne, symetryczne i estetycznie powalające. Byłam w końcu w Hanowerze, który był piękny i w Hamburgu, który może nie był piękny, ale sensownie zorganizowany. Tego samego spodziewałam się, a nawet więcej, po Berlinie. Tymczasem (niestety) przyznaję mu tytuł najbrzydszego miasta, w którym byłam. I ja wiem, że większość aglomeracji znalazła się kiedyś po stronie NRD (Niemieckiej Republiki Demokratycznej) czyli komunistycznej, ale przecież Warszawa też była w rękach komunistów i oni potrafili ją całkiem ładnie odbudować. Nawet Muranów i MDM mają swój urok. Tymczasem Berlin wygląda tak, jakby dziecko układało klocki w ciemności. Ani ładu, ani składu. Na przykład, na jednym placu mamy ustawione zupełnie ni...
Read more »

Jeśli będę sławna proszę, nie cytujcie mnie

-
Obraz
Do napisania tego postu natchnęły mnie cytaty różnych ludzi wyświetlane na ekranach w komunikacji miejskiej. Także w mojej pracy każdego dnia mijam złote myśli patrona szkoły. I tak się zastanawiam, po co je się umieszcza? Po co wyrywa się zdanie z dłuższej wypowiedzi i podaje, jako coś wartego przemyślenia? Zastanawiam się również nad tym, dlaczego niektórzy ludzie zbierają złote myśli i zapisują je w zeszytach? Czy oprócz tego, że je zapisali, to czy wracają potem do nich? Czy je rozważają? Czy tylko jest to chwilowy poryw serca? Czy ja, czytając cytaty w autobusie zastanawiam się nad ich sensem? Czy raczej zastanawiam się, po co mi to?  Czy osoby wypowiadając dane zdanie na pewno miały, to na myśli? A może to było zaprzeczenie w dłuższej wypowiedzi? I  tym sposobem zamiast złotej myśli, mamy anty myśl? No właśnie. I nie chodzi o to, że ja krytykuję osoby cytowane czy tych, dla których te krótkie wypowiedzi są ważne.  Sama mam dwa ulubione cytaty. Jeden, który pomaga mi...
Read more »

Studniówka

-
Obraz
 Czas studniówkowy uważam za rozpoczęty. I nie będę tu pisać o jednej imprezie, którą nota bene miałam w sobotę.  Jako nauczyciel mam to szczęście, że mogę co roku chodzić na studniówki. Oczywiście nie pojawiam się na wszystkich. Na pewno jestem na tych, na których są moi wychowankowie. W innych przypadkach wszystko zależy od tego, czy się zwiążę z klasami, które uczę. W tym roku wybrałam się, a wraz ze mną moi najfajniejsi znajomi z pracy. Plus inni🙂. Ale ja przecież nie chcę pisać o nas belfrach, a o bawiących się maturzystach. No, o nas pewnie trochę też. Ale od początku. Był taki moment w mojej pracy i nie chodzi o czas pandemii, że zastanawiałam się, czy w ogóle jest jeszcze sens robienia studniówek. Kiepskie zainteresowanie ze strony uczniów, szybko wychodzili i w ogóle atmosfera wokół tego balu była ciężka. Myślałam sobie, że młodzież dzisiaj ma tyle atrakcji, że studniówka nie jest już tym, na co się czeka. Na szczęście się myliłam. I chyba pomogła w tym pandemia. Bo ...
Read more »