Co u mnie słychać

-

 Kocioł? Kociokwik? Nie wiem, jak to nazwać. Ale nie pisałam tak długo nie dlatego, że nie mam pomysłów, ale dlatego, że nie mam czasu się w tyłek podrapać. W zeszłym tygodniu miałam mnóstwo zajęć i spotkań w związku z urodzinami i nie tylko. Nawet zakupy na sobotnią imprezę robiłam w tak zwanym międzyczasie. Zdążyłam nawet pójść do fryzjera - w końcu, ale przez to miałam opóźnienie w przygotowaniach do imprezy. Pierwszy raz w życiu prawie się spóźniłam, a pod prysznic weszłam na 10 minut przed przybyciem gości. Po raz pierwszy w życiu liczyłam na to, że się goście spóźnią. I się nie przeliczyłam, pierwsze osoby przyszły 20 minut po czasie, dzięki czemu ja zdążyłam na "czas".  Swoją drogą, nieładnie jest się spóźniać. Impreza była udana, potańczyłam i wykończyłam jak zwykle kolana, ale nic to, póki daję radę nie będę sobie odmawiać ukochanego zajęcia.  Niby niedziela powinna być spokojniejsza, ale ja latałam, jak kot z pęcherzem. Cała ja.  W poniedziałek w biegu, a wczoraj w mega biegu. Nawet zakupy robiłam w sprinterskim tempie. Dobrze, że ja wiem czego chcę i kiedy zobaczę taką rzecz, po prostu ją kupuję. Dzisiaj też mam maraton i tak do niedzieli. Nie wiem, jak dotrwam, bo już teraz opadam z sił. No i nie mam czasu oglądać Star Treka! Za to biję rekordy w krokach. Dostałam od mamy chrzestnej opaskę treningową i ustawiłam sobie 10000 kroków dziennie. Okazało się, że przy moim trybie życia jest to bułka z masłem i nawet udaje mi się przekraczać ten wynik. Zastanawiam się, czy nie zrobić sobie 15 tysięcy kroków, żeby chociaż odczuć, to jako wyzwanie, ale nie wiem, gdzie to jeszcze miałabym wcisnąć. Zaczyna mi brakować doby, a raczej dnia. Opaska od kilku dni informuje mnie, że za mało śpię. To ci nowina! Bez opaski też to wiem, bo czuję, jak się czuję.  A teraz siedzę przed gabinetem do alergologa i czekam na kolejne odczulanie. Oczywiście zaliczam to, jak zwykle do najgorszego dnia w życiu. Nie dlatego, że mam coś do pani doktor, bardzo przyjemna pani, a dlatego, że muszę wbrew własnej woli wstać o 5 15 i po 7 00 rano łapać kolejkę. Dziś wielkie szczęście jestem pierwsza. Czyli jest szansa wyjść stąd o 8 15. Dlaczego nie można tego załatwić popołudniu? Chociażby o 21 00, wtedy jestem jak nowonarodzona, gdy tymczasem jestem wymięta i śpiąca. No to na razie tyle.  Dobrego dnia;)



 












Tańce, tańce, tańce.

Ja jestem King Bruce Lee Karate Mistrz;)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wycieczka do Berlina, Poczdamu i nie tylko cz.2

-
Obraz
  Ich war in Berlin . Czyli, byłam w Berlinie. No i rozczarowałam się tym miastem. Już piszę dlaczego. I pamiętajcie, że piszę o Berlinie, nie o całych Niemcach   Czytajcie. …………………………………………………………………… Jadąc do stolicy Niemiec wyobrażałam sobie idealne miasto, czyste, piękne, symetryczne i estetycznie powalające. Byłam w końcu w Hanowerze, który był piękny i w Hamburgu, który może nie był piękny, ale sensownie zorganizowany. Tego samego spodziewałam się, a nawet więcej, po Berlinie. Tymczasem (niestety) przyznaję mu tytuł najbrzydszego miasta, w którym byłam. I ja wiem, że większość aglomeracji znalazła się kiedyś po stronie NRD (Niemieckiej Republiki Demokratycznej) czyli komunistycznej, ale przecież Warszawa też była w rękach komunistów i oni potrafili ją całkiem ładnie odbudować. Nawet Muranów i MDM mają swój urok. Tymczasem Berlin wygląda tak, jakby dziecko układało klocki w ciemności. Ani ładu, ani składu. Na przykład, na jednym placu mamy ustawione zupełnie ni...
Read more »

Jeśli będę sławna proszę, nie cytujcie mnie

-
Obraz
Do napisania tego postu natchnęły mnie cytaty różnych ludzi wyświetlane na ekranach w komunikacji miejskiej. Także w mojej pracy każdego dnia mijam złote myśli patrona szkoły. I tak się zastanawiam, po co je się umieszcza? Po co wyrywa się zdanie z dłuższej wypowiedzi i podaje, jako coś wartego przemyślenia? Zastanawiam się również nad tym, dlaczego niektórzy ludzie zbierają złote myśli i zapisują je w zeszytach? Czy oprócz tego, że je zapisali, to czy wracają potem do nich? Czy je rozważają? Czy tylko jest to chwilowy poryw serca? Czy ja, czytając cytaty w autobusie zastanawiam się nad ich sensem? Czy raczej zastanawiam się, po co mi to?  Czy osoby wypowiadając dane zdanie na pewno miały, to na myśli? A może to było zaprzeczenie w dłuższej wypowiedzi? I  tym sposobem zamiast złotej myśli, mamy anty myśl? No właśnie. I nie chodzi o to, że ja krytykuję osoby cytowane czy tych, dla których te krótkie wypowiedzi są ważne.  Sama mam dwa ulubione cytaty. Jeden, który pomaga mi...
Read more »

Studniówka

-
Obraz
 Czas studniówkowy uważam za rozpoczęty. I nie będę tu pisać o jednej imprezie, którą nota bene miałam w sobotę.  Jako nauczyciel mam to szczęście, że mogę co roku chodzić na studniówki. Oczywiście nie pojawiam się na wszystkich. Na pewno jestem na tych, na których są moi wychowankowie. W innych przypadkach wszystko zależy od tego, czy się zwiążę z klasami, które uczę. W tym roku wybrałam się, a wraz ze mną moi najfajniejsi znajomi z pracy. Plus inni🙂. Ale ja przecież nie chcę pisać o nas belfrach, a o bawiących się maturzystach. No, o nas pewnie trochę też. Ale od początku. Był taki moment w mojej pracy i nie chodzi o czas pandemii, że zastanawiałam się, czy w ogóle jest jeszcze sens robienia studniówek. Kiepskie zainteresowanie ze strony uczniów, szybko wychodzili i w ogóle atmosfera wokół tego balu była ciężka. Myślałam sobie, że młodzież dzisiaj ma tyle atrakcji, że studniówka nie jest już tym, na co się czeka. Na szczęście się myliłam. I chyba pomogła w tym pandemia. Bo ...
Read more »