Zdecydowanie, to nie był mój dzień

-

 


Są takie dni, że człowiek sam siebie nie poznaje.

Są takie dni, kiedy lepiej nie wstawać z łóżka.

Są takie dni, że z ulgą wita się noc….

Rzuciłam patosem, to teraz do rzeczy.

Zdecydowanie, to nie był mój dzień. Dzisiaj byłam nieobliczalna i nie wiedziałam, co robię. To znaczy niby wiedziałam, ale wychodziło mi wszystko na opak. A przecież nie musiałam się ani śpieszyć, ani niczym się nie stresowałam, mało tego, miałam dzisiaj dzień wolny od pracy,  a więc luz blues.

A jednak od rana wszystko było nie tak. Miałam jechać z tatą i wujkiem nad Wkrę, ale rano lało. Zrezygnowaliśmy, a deszcz o 10:00 przestał padać. Można było jechać. Przez cały dzień krążyły deszczowe chmury, ale po południu tylko pokropiło. Postanowiłam zająć się czymś konstruktywnym, więc zaczęłam sprzątać, ale szło mi, jak po grudzie i skończyło się na ogarnięciu chaty po łebkach. W czasie ogarniania zrobiłam prania, z których jedno powiesiłam w połowie na suszarce i poszłam zająć się czymś innym. Jakie było moje zaskoczenie, kiedy po kilku godzinach zobaczyłam miskę z mokrymi ubraniami. Ale to nie było najgorsze. Pojechałam do Legionowa odebrać książkę. Niby nie mam daleko, ale w godzinach szczytu trudno jest tam znaleźć miejsce do parkowania. Kiedy w końcu je znalazłam i z zadowoleniem szłam do księgarni odkryłam, że nie wzięłam komórki, a tam miałam kod. Musiałam wrócić do domu po telefon. Niby nic, ale to nie koniec. Jak, każda porządna gosposia zaczęłam rozmrażać fasolkę po bretońsku w garnku na małym ogniu. Mówiłam do siebie.

– Tylko nie zapomnij wyłączyć gazu. Tylko nie zapomnij wyłączyć gazu.

Za pierwszym razem kiedy opuszczałam kuchnię zrobiłam to, ale za jakiś czas wróciłam zrobić sobie herbaty. Nie wiem, co mnie podkusiło, ale stwierdziłam, że jeszcze podgrzeję tę fasolkę i sobie poszłam. Na szczęście garnka nie spaliłam, ale uszczupliłam ilość potrawy, do jednej skromnej miseczki. Ponoć nie było czuć spalenizną. Oby. W ciągu dnia kupowałam bratanicy w prezencie kolorowanki i wiem, że do domu przyniosłam wszystkie. Niestety jedną mi wcięło i nie wiem, gdzie jest. Biorąc pod uwagę moje dzisiejsze wyczyny, może być wszędzie, nawet w lodówce. I na koniec, żeby tego było mało, nie działa mi FB. Nie jest to koniec świata, ale…, nie działa mi FB!!! Czy to jest w ogóle możliwe?! Co za dzień. To nie są wszystkie moje wyczyny, ale o innych nie będę już pisać, bo nie są aż tak interesujące, nie mniej jednak dzisiaj byłam nieobliczalna. Nie zasuwałam torebki i tylko cudem nic mi się nie wysypało, zostawiłam w samochodzie otwarte okno (na szczęście zdążyłam w porę zauważyć), zapominałam, co robiłam i zaczynałam robić co innego itp. Taki miałam dzień.

FB znów działa, chyba moje życie wraca do normy. J

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wycieczka do Berlina, Poczdamu i nie tylko cz.2

-
Obraz
  Ich war in Berlin . Czyli, byłam w Berlinie. No i rozczarowałam się tym miastem. Już piszę dlaczego. I pamiętajcie, że piszę o Berlinie, nie o całych Niemcach   Czytajcie. …………………………………………………………………… Jadąc do stolicy Niemiec wyobrażałam sobie idealne miasto, czyste, piękne, symetryczne i estetycznie powalające. Byłam w końcu w Hanowerze, który był piękny i w Hamburgu, który może nie był piękny, ale sensownie zorganizowany. Tego samego spodziewałam się, a nawet więcej, po Berlinie. Tymczasem (niestety) przyznaję mu tytuł najbrzydszego miasta, w którym byłam. I ja wiem, że większość aglomeracji znalazła się kiedyś po stronie NRD (Niemieckiej Republiki Demokratycznej) czyli komunistycznej, ale przecież Warszawa też była w rękach komunistów i oni potrafili ją całkiem ładnie odbudować. Nawet Muranów i MDM mają swój urok. Tymczasem Berlin wygląda tak, jakby dziecko układało klocki w ciemności. Ani ładu, ani składu. Na przykład, na jednym placu mamy ustawione zupełnie ni...
Read more »

Jeśli będę sławna proszę, nie cytujcie mnie

-
Obraz
Do napisania tego postu natchnęły mnie cytaty różnych ludzi wyświetlane na ekranach w komunikacji miejskiej. Także w mojej pracy każdego dnia mijam złote myśli patrona szkoły. I tak się zastanawiam, po co je się umieszcza? Po co wyrywa się zdanie z dłuższej wypowiedzi i podaje, jako coś wartego przemyślenia? Zastanawiam się również nad tym, dlaczego niektórzy ludzie zbierają złote myśli i zapisują je w zeszytach? Czy oprócz tego, że je zapisali, to czy wracają potem do nich? Czy je rozważają? Czy tylko jest to chwilowy poryw serca? Czy ja, czytając cytaty w autobusie zastanawiam się nad ich sensem? Czy raczej zastanawiam się, po co mi to?  Czy osoby wypowiadając dane zdanie na pewno miały, to na myśli? A może to było zaprzeczenie w dłuższej wypowiedzi? I  tym sposobem zamiast złotej myśli, mamy anty myśl? No właśnie. I nie chodzi o to, że ja krytykuję osoby cytowane czy tych, dla których te krótkie wypowiedzi są ważne.  Sama mam dwa ulubione cytaty. Jeden, który pomaga mi...
Read more »

Studniówka

-
Obraz
 Czas studniówkowy uważam za rozpoczęty. I nie będę tu pisać o jednej imprezie, którą nota bene miałam w sobotę.  Jako nauczyciel mam to szczęście, że mogę co roku chodzić na studniówki. Oczywiście nie pojawiam się na wszystkich. Na pewno jestem na tych, na których są moi wychowankowie. W innych przypadkach wszystko zależy od tego, czy się zwiążę z klasami, które uczę. W tym roku wybrałam się, a wraz ze mną moi najfajniejsi znajomi z pracy. Plus inni🙂. Ale ja przecież nie chcę pisać o nas belfrach, a o bawiących się maturzystach. No, o nas pewnie trochę też. Ale od początku. Był taki moment w mojej pracy i nie chodzi o czas pandemii, że zastanawiałam się, czy w ogóle jest jeszcze sens robienia studniówek. Kiepskie zainteresowanie ze strony uczniów, szybko wychodzili i w ogóle atmosfera wokół tego balu była ciężka. Myślałam sobie, że młodzież dzisiaj ma tyle atrakcji, że studniówka nie jest już tym, na co się czeka. Na szczęście się myliłam. I chyba pomogła w tym pandemia. Bo ...
Read more »