Jabłonna cz.6 – moje miejsce na ziemi

-


 Dzisiaj piszę dla Was słuchając relaksującej muzyki, w której śpiewają ptaszki, a ja się odprężam. W tym błogim nastroju zabiorę Was po raz kolejny do lasu, tym razem na Jelonkę. To jest ten sam las, co poprzednio, ale inna, mniejsza jego część. Na wstępie, powiem Wam, że fajnie jest pochodzić po lesie, kiedy nic nie goni i zamiast wykonania planu marszu, można iść sobie ot, tak po prostu. A dla mnie dodatkowo był to spacer w przeszłość, ponieważ jako dziecko bardzo często bywałam na Jelonce. Była najbliżej mojego domu, miała fajną górkę do zjeżdżania na sankach i nartach oraz świetną, leśną ścieżkę rowerową. Zdjęcia nie oddadzą piękna tego miejsca, ale spróbuję Wam o nim opowiedzieć. Sentymentalnie, wracając do dzieciństwa.

Dzisiaj zagłębiając się w las odkrywałam stare-nowe miejsce, szukając punktów zaczepienia, ale i odkrywając nowe ścieżki. Najczęściej przyjeżdżałam tu razem z braćmi na rowerze i znając mnie, pewnie wcielałam się w jakiegoś super crossowca, chociaż wtedy to słowo było mi nieznane. Jako, że lubiłam wyzwania, to wystające korzenie, kręte ścieżki między drzewami czy strome górki, były dla mnie torem przeszkód, który zwycięsko przechodziłam. Ale na Jelonkę przychodziłam również pieszo, podczas wycieczek klasowych w podstawówce. Tutaj biegałam, trenując do zawodów do biegów przełajowych. Chociaż trening, to za dużo powiedziane, ale jak ładnie brzmi, prawda? W tym lesie mamy kilka pomników przyrody, na zdjęciach dałam dwa z nich, dęby szypułkowe, bardzo stare.





Jako dziecko jeden z nich wydawał mi się wielki, ale dzisiaj on już chyli się ze starości i jest taki jakiś szczuplejszy, mniejszy, niż go zapamiętałam. Na pewno w tej części lasu wojna zebrała mniejsze żniwo, jeśli chodzi o wycinkę, co widać po starszych i masywniejszych drzewach.  Na Jelonce, jak z resztą w wielu polskich lasach znajduje się mogiła nieznanego żołnierza. Kiedy myślałam o niej rano, to w mojej głowie była lekko zapomniana i przysypana listowiem. Zostałam mile zaskoczona, widząc zadbany grób i… akcesoria do sprzątania ułożone obok.


Gdyby ktoś chciał pomóc i posprzątać



Takich mogiłek jest w lesie więcej i mam nadzieję, że żadna z nich nie została zapomniana. Dzisiaj Jelonkę przerobiono na trasę crossową, gdzie rowerowi śmiałkowie, tak jak ja kiedyś, mogą poczuć adrenalinę i mieć dobrą zabawę. Na szczęście nikt mnie, ani mojej przyjaciółki nie przejechał. Za to doskonale pamiętam, jak kiedyś jadąc na rowerze zeskoczyłam z niego podczas jazdy i wczepiłam się w drzewo. A to wszystko przez wielkiego owczarka, który wydawało mi się, że mnie goni. Ja niewiele myśląc po prostu rozpędzona wskoczyłam na drzewo, a rower pojechał dalej, pies z resztą też mnie ominął i popędził do właściciela. Wtedy odkryłam, że człowiek w strachu ma super moce, ponieważ to drzewo nie miało na dole gałęzi, po których mogłabym się wpiąć. No, ale to było dawno, dzisiaj towarzyszył nam pies przyjaciółki, który był bardzo grzeczny. Kiedyś na Jelonce miałam z jednym z braci ciotecznych ulubione, pochyłe drzewo, na którego konarach można było wygodnie leżeć. Dzisiaj tego drzewa nie ma. Już dawno go nie ma, bo kilka lat temu przeszłam się po Jelonce i widziałam jego zwalone próchno. Ale czyż dzieciństwo wsiowego dziecka nie było cudne. Był las, były jagody, były ulubione drzewa. Ech te wspomnienia.







skocznia dla rowerów

pozostałości po wieży geodezyjnej

ślady działania wandali, jak się przyjrzycie, to na pniach widać graffiti 


To chyba przez tę relaksującą muzykę.

W każdym razie kończąc, zapraszam Was na spacer po Jelonce, ewentualnie na przejechanie się torem crossowym na rowerze. Nie jest jakiś strasznie wyczynowy, ale  ma nawet skocznię z desek.

I duży apel do wszystkich użytkowników lasów – śmieci zabierajcie ze sobą do domu. I tak dzisiaj jest tego mniej, ale i tak o każdy plastikowy czy metalowy śmieć za dużo.


Powiązane linki:

https://zprzymruzeniemoczu.blogspot.com/2023/09/jabonna-moje-miejsce-na-ziemi.html

https://zprzymruzeniemoczu.blogspot.com/2023/09/jabonna-cz1-moje-miejsce-na-ziemi.html

https://zprzymruzeniemoczu.blogspot.com/2023/09/jabonna-cz2-moje-miejsce-na-ziemi.html

https://zprzymruzeniemoczu.blogspot.com/2023/09/jabonna-cz3-moje-miejsce-na-ziemi.html

https://zprzymruzeniemoczu.blogspot.com/2023/09/jabonna-cz4-moje-miejsce-na-ziemi.html

https://zprzymruzeniemoczu.blogspot.com/2023/09/jabonna-cz5-moje-miejsce-na-ziemi.html

 


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wycieczka do Berlina, Poczdamu i nie tylko cz.2

-
Obraz
  Ich war in Berlin . Czyli, byłam w Berlinie. No i rozczarowałam się tym miastem. Już piszę dlaczego. I pamiętajcie, że piszę o Berlinie, nie o całych Niemcach   Czytajcie. …………………………………………………………………… Jadąc do stolicy Niemiec wyobrażałam sobie idealne miasto, czyste, piękne, symetryczne i estetycznie powalające. Byłam w końcu w Hanowerze, który był piękny i w Hamburgu, który może nie był piękny, ale sensownie zorganizowany. Tego samego spodziewałam się, a nawet więcej, po Berlinie. Tymczasem (niestety) przyznaję mu tytuł najbrzydszego miasta, w którym byłam. I ja wiem, że większość aglomeracji znalazła się kiedyś po stronie NRD (Niemieckiej Republiki Demokratycznej) czyli komunistycznej, ale przecież Warszawa też była w rękach komunistów i oni potrafili ją całkiem ładnie odbudować. Nawet Muranów i MDM mają swój urok. Tymczasem Berlin wygląda tak, jakby dziecko układało klocki w ciemności. Ani ładu, ani składu. Na przykład, na jednym placu mamy ustawione zupełnie ni...
Read more »

Jeśli będę sławna proszę, nie cytujcie mnie

-
Obraz
Do napisania tego postu natchnęły mnie cytaty różnych ludzi wyświetlane na ekranach w komunikacji miejskiej. Także w mojej pracy każdego dnia mijam złote myśli patrona szkoły. I tak się zastanawiam, po co je się umieszcza? Po co wyrywa się zdanie z dłuższej wypowiedzi i podaje, jako coś wartego przemyślenia? Zastanawiam się również nad tym, dlaczego niektórzy ludzie zbierają złote myśli i zapisują je w zeszytach? Czy oprócz tego, że je zapisali, to czy wracają potem do nich? Czy je rozważają? Czy tylko jest to chwilowy poryw serca? Czy ja, czytając cytaty w autobusie zastanawiam się nad ich sensem? Czy raczej zastanawiam się, po co mi to?  Czy osoby wypowiadając dane zdanie na pewno miały, to na myśli? A może to było zaprzeczenie w dłuższej wypowiedzi? I  tym sposobem zamiast złotej myśli, mamy anty myśl? No właśnie. I nie chodzi o to, że ja krytykuję osoby cytowane czy tych, dla których te krótkie wypowiedzi są ważne.  Sama mam dwa ulubione cytaty. Jeden, który pomaga mi...
Read more »

Studniówka

-
Obraz
 Czas studniówkowy uważam za rozpoczęty. I nie będę tu pisać o jednej imprezie, którą nota bene miałam w sobotę.  Jako nauczyciel mam to szczęście, że mogę co roku chodzić na studniówki. Oczywiście nie pojawiam się na wszystkich. Na pewno jestem na tych, na których są moi wychowankowie. W innych przypadkach wszystko zależy od tego, czy się zwiążę z klasami, które uczę. W tym roku wybrałam się, a wraz ze mną moi najfajniejsi znajomi z pracy. Plus inni🙂. Ale ja przecież nie chcę pisać o nas belfrach, a o bawiących się maturzystach. No, o nas pewnie trochę też. Ale od początku. Był taki moment w mojej pracy i nie chodzi o czas pandemii, że zastanawiałam się, czy w ogóle jest jeszcze sens robienia studniówek. Kiepskie zainteresowanie ze strony uczniów, szybko wychodzili i w ogóle atmosfera wokół tego balu była ciężka. Myślałam sobie, że młodzież dzisiaj ma tyle atrakcji, że studniówka nie jest już tym, na co się czeka. Na szczęście się myliłam. I chyba pomogła w tym pandemia. Bo ...
Read more »