Film -Do wszystkich chłopców, których kochałam (2018)

-





Dzisiaj oglądałam młodzieżową komedię romantyczną, o powyższym tytule i jestem mile zaskoczona. Dlaczego? Ponieważ w ostatnim czasie, kiedy trafiałam na tego typu filmy, zazwyczaj były płytkie, z kiepską grą oraz dialogami. Tymczasem ten, był po prostu piękny. Oczywiście przewidywalny. Główna bohaterka, szara mysz, on sportowiec, ale nie tylko o to chodziło…
Dziewczyna pisała listy do chłopaków, którzy kiedyś jej się podobali. Nigdy tych listów nie wysłała, aż pewnego dnia „ktoś” zrobił, to za nią.
No i jej życie nagle nabrało rumieńców.
Film ciepły, mówiący o rzeczach ważnych i to, co mi się bardzo podobało i na co ostatnio bardzo zwracam uwagę, był normalny. Zakochanie, patrzenie sobie w oczy i takie tam… Nie jest jednak cukierkowy, raczej obyczajowy.
Co mi się jeszcze podobało:
- dialogi między młodymi ludźmi
- mówił o uczuciach i bliskości, a nie o cyckach i tyłkach
- zbliżenia kamery na twarz i granie mimiką
- był spokojny
-chłopaki byli zwyczajni, nie było żadnego niby maczo, który podrywa wszystkie laski ani żadnej wyniosłej paniusi otoczonej wianuszkiem wiernopoddańczych przyjaciółek.
Co mi się nie podobało:
- niewykorzystany potencjał pięciu listów
- zbyt szybko było wiadomo, co będzie dalej.
- kilka scen było sztucznych, gdzie było widać, że bohaterka nie przykłada się do roli
- no i moje ulubione wpadki – padał deszcz, mokra szyba w samochodzie, po chwili wielkie słońce, ciepło i sucho na drodze.
Film na Filmwebie dostało ode mnie 7.
Polecam












Zdjęcie wzięte z:
https://www.filmweb.pl/film/Do+wszystkich+ch%C5%82opc%C3%B3w%2C+kt%C3%B3rych+kocha%C5%82am-2018-805947


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wycieczka do Berlina, Poczdamu i nie tylko cz.2

-
Obraz
  Ich war in Berlin . Czyli, byłam w Berlinie. No i rozczarowałam się tym miastem. Już piszę dlaczego. I pamiętajcie, że piszę o Berlinie, nie o całych Niemcach   Czytajcie. …………………………………………………………………… Jadąc do stolicy Niemiec wyobrażałam sobie idealne miasto, czyste, piękne, symetryczne i estetycznie powalające. Byłam w końcu w Hanowerze, który był piękny i w Hamburgu, który może nie był piękny, ale sensownie zorganizowany. Tego samego spodziewałam się, a nawet więcej, po Berlinie. Tymczasem (niestety) przyznaję mu tytuł najbrzydszego miasta, w którym byłam. I ja wiem, że większość aglomeracji znalazła się kiedyś po stronie NRD (Niemieckiej Republiki Demokratycznej) czyli komunistycznej, ale przecież Warszawa też była w rękach komunistów i oni potrafili ją całkiem ładnie odbudować. Nawet Muranów i MDM mają swój urok. Tymczasem Berlin wygląda tak, jakby dziecko układało klocki w ciemności. Ani ładu, ani składu. Na przykład, na jednym placu mamy ustawione zupełnie ni...
Read more »

Jeśli będę sławna proszę, nie cytujcie mnie

-
Obraz
Do napisania tego postu natchnęły mnie cytaty różnych ludzi wyświetlane na ekranach w komunikacji miejskiej. Także w mojej pracy każdego dnia mijam złote myśli patrona szkoły. I tak się zastanawiam, po co je się umieszcza? Po co wyrywa się zdanie z dłuższej wypowiedzi i podaje, jako coś wartego przemyślenia? Zastanawiam się również nad tym, dlaczego niektórzy ludzie zbierają złote myśli i zapisują je w zeszytach? Czy oprócz tego, że je zapisali, to czy wracają potem do nich? Czy je rozważają? Czy tylko jest to chwilowy poryw serca? Czy ja, czytając cytaty w autobusie zastanawiam się nad ich sensem? Czy raczej zastanawiam się, po co mi to?  Czy osoby wypowiadając dane zdanie na pewno miały, to na myśli? A może to było zaprzeczenie w dłuższej wypowiedzi? I  tym sposobem zamiast złotej myśli, mamy anty myśl? No właśnie. I nie chodzi o to, że ja krytykuję osoby cytowane czy tych, dla których te krótkie wypowiedzi są ważne.  Sama mam dwa ulubione cytaty. Jeden, który pomaga mi...
Read more »

Studniówka

-
Obraz
 Czas studniówkowy uważam za rozpoczęty. I nie będę tu pisać o jednej imprezie, którą nota bene miałam w sobotę.  Jako nauczyciel mam to szczęście, że mogę co roku chodzić na studniówki. Oczywiście nie pojawiam się na wszystkich. Na pewno jestem na tych, na których są moi wychowankowie. W innych przypadkach wszystko zależy od tego, czy się zwiążę z klasami, które uczę. W tym roku wybrałam się, a wraz ze mną moi najfajniejsi znajomi z pracy. Plus inni🙂. Ale ja przecież nie chcę pisać o nas belfrach, a o bawiących się maturzystach. No, o nas pewnie trochę też. Ale od początku. Był taki moment w mojej pracy i nie chodzi o czas pandemii, że zastanawiałam się, czy w ogóle jest jeszcze sens robienia studniówek. Kiepskie zainteresowanie ze strony uczniów, szybko wychodzili i w ogóle atmosfera wokół tego balu była ciężka. Myślałam sobie, że młodzież dzisiaj ma tyle atrakcji, że studniówka nie jest już tym, na co się czeka. Na szczęście się myliłam. I chyba pomogła w tym pandemia. Bo ...
Read more »