Letnie czytanie

-

Powinno być lekkie i przyjemne, dlatego sięgnęłam po literaturę młodzieżową. Ale po żadne wilkołaki i wampiry, ani po żadną fantastykę typu "Baśniobór", ale po naprawdę fajną obyczajówkę, która oprócz zwykłych problemów nastolatków typu, wygląd, miejsce w grupie, porusza temat trudnych relacji z rodzicami czy rodzeństwem. I wiecie, co mnie najbardziej urzeka w tych opowieściach? To, że są normalne. Zwyczajne i codzienne, a jednak na swój sposób wyjątkowe. Nie ma żadnych tajemniczych mocy, ani tajemnicy zabójstwa sąsiada. Tylko sama zwyczajność, przeciętnego nastolatka, który paradoksalnie jest wyjątkowy i jedyny w swoim rodzaju.
Rynek książek przyzwyczaił nas do tego, że literatura młodzieżowa wiąże się z fantastyką albo jakąś niewyjaśnioną tajemnicą. Znowu seriale młodzieżowe są krzykliwe i przejaskrawione. Albo w drugą stronę, zbyt cukierkowe i wyidealizowane.
Może Was dziwić mój wybór lektury. W końcu mam wakacje i pewnie powinnam odpoczywać od tematu szkoły i młodzieży. Ale powiem Wam tak szczerze. Wymiotuję już fantastyką i kryminałami. Za to obyczajówki z życia dorosłych są albo rozlazłe i ckliwe albo zbyt nieszczęśliwe i przepite, jak na moje aktualne potrzeby. Za to młodzi bohaterowie tych książek są otwarci, spontaniczni i nie szukają męża:).
Polecam

 ps. Zapomniałam dodać tytułów tych książek: "Ginger Scott "Chłopak taki, jak ty" , John Green "Papierowe miasta", Sarah Desseu "Coś świętego"

Zdjęcie wzięte z: https://polki.pl/po-godzinach/ksiazki,ranking-100-ksiazek-ktore-trzeba-przeczytac-przed-smiercia,10044248,artykul.html

Komentarze

  1. Anonimowy26 czerwca 2019 06:42

    Ja ostatnio dorwałam lekki kryminał o morderstwie wróżki-tarocistki, "Ostatnią kartą jest śmierć", tylko niecałe 160 stron, w sam raz na lato
    czytelniczka85

    OdpowiedzUsuń
  2. Noyer27 czerwca 2019 13:39

    Przykro mi, wróżki - tarocistki nie są w moim typie, ani nic co jest związane z wróżeniem. Sięgnęłam ostatnio po Tatianę Polakową, która też na samym wstępie wprowadza w czytelnika w świat wróżb, odłożyłam ją.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wycieczka do Berlina, Poczdamu i nie tylko cz.2

-
Obraz
  Ich war in Berlin . Czyli, byłam w Berlinie. No i rozczarowałam się tym miastem. Już piszę dlaczego. I pamiętajcie, że piszę o Berlinie, nie o całych Niemcach   Czytajcie. …………………………………………………………………… Jadąc do stolicy Niemiec wyobrażałam sobie idealne miasto, czyste, piękne, symetryczne i estetycznie powalające. Byłam w końcu w Hanowerze, który był piękny i w Hamburgu, który może nie był piękny, ale sensownie zorganizowany. Tego samego spodziewałam się, a nawet więcej, po Berlinie. Tymczasem (niestety) przyznaję mu tytuł najbrzydszego miasta, w którym byłam. I ja wiem, że większość aglomeracji znalazła się kiedyś po stronie NRD (Niemieckiej Republiki Demokratycznej) czyli komunistycznej, ale przecież Warszawa też była w rękach komunistów i oni potrafili ją całkiem ładnie odbudować. Nawet Muranów i MDM mają swój urok. Tymczasem Berlin wygląda tak, jakby dziecko układało klocki w ciemności. Ani ładu, ani składu. Na przykład, na jednym placu mamy ustawione zupełnie ni...
Read more »

Jeśli będę sławna proszę, nie cytujcie mnie

-
Obraz
Do napisania tego postu natchnęły mnie cytaty różnych ludzi wyświetlane na ekranach w komunikacji miejskiej. Także w mojej pracy każdego dnia mijam złote myśli patrona szkoły. I tak się zastanawiam, po co je się umieszcza? Po co wyrywa się zdanie z dłuższej wypowiedzi i podaje, jako coś wartego przemyślenia? Zastanawiam się również nad tym, dlaczego niektórzy ludzie zbierają złote myśli i zapisują je w zeszytach? Czy oprócz tego, że je zapisali, to czy wracają potem do nich? Czy je rozważają? Czy tylko jest to chwilowy poryw serca? Czy ja, czytając cytaty w autobusie zastanawiam się nad ich sensem? Czy raczej zastanawiam się, po co mi to?  Czy osoby wypowiadając dane zdanie na pewno miały, to na myśli? A może to było zaprzeczenie w dłuższej wypowiedzi? I  tym sposobem zamiast złotej myśli, mamy anty myśl? No właśnie. I nie chodzi o to, że ja krytykuję osoby cytowane czy tych, dla których te krótkie wypowiedzi są ważne.  Sama mam dwa ulubione cytaty. Jeden, który pomaga mi...
Read more »

Studniówka

-
Obraz
 Czas studniówkowy uważam za rozpoczęty. I nie będę tu pisać o jednej imprezie, którą nota bene miałam w sobotę.  Jako nauczyciel mam to szczęście, że mogę co roku chodzić na studniówki. Oczywiście nie pojawiam się na wszystkich. Na pewno jestem na tych, na których są moi wychowankowie. W innych przypadkach wszystko zależy od tego, czy się zwiążę z klasami, które uczę. W tym roku wybrałam się, a wraz ze mną moi najfajniejsi znajomi z pracy. Plus inni🙂. Ale ja przecież nie chcę pisać o nas belfrach, a o bawiących się maturzystach. No, o nas pewnie trochę też. Ale od początku. Był taki moment w mojej pracy i nie chodzi o czas pandemii, że zastanawiałam się, czy w ogóle jest jeszcze sens robienia studniówek. Kiepskie zainteresowanie ze strony uczniów, szybko wychodzili i w ogóle atmosfera wokół tego balu była ciężka. Myślałam sobie, że młodzież dzisiaj ma tyle atrakcji, że studniówka nie jest już tym, na co się czeka. Na szczęście się myliłam. I chyba pomogła w tym pandemia. Bo ...
Read more »