Sierra Burgess jest przegrywem (2018), gościnnie Superman 2006

-



Przystojny chłopak chce uzyskać numer telefonu od pięknej cheerleaderki, ale ta daje mu namiary na dziewczynę, której nie lubi, która jest gruba, blada i kiepsko ubrana, ale mądra. 
I tak nieświadomy chłopak zaczyna z nią esemsować, no i…
Szczerze mówiąc spodziewałam się większych emocji. Miałam nadzieję, że będzie iskrzyć czy coś. Tymczasem dostałam ckliwe nic przez telefon. A wszystko to, opakowane w poprawność polityczną XXI wieku.
Dałam 5 punktów, bo było kilka fajnych scen, ale ogólnie nuda, jak flaki z olejem. W pewnym momencie musiałam bardzo starać się, żeby nie przewinąć do przodu i nie zobaczyć sceny finałowej. Niestety nałożyłam sobie zasady i musiałam wytrwać do końca. Ale i tak ten film  był lepszy niż mój pierwszy wybór „SPF – 18”, który nie przeszedł weryfikacji i dzisiejszy, który niestety przeszedł, „Superman: Powrót” z 2006 roku. Oszczędzę Wam jutrzejszej recenzji. Niech sam fakt, że przerwałam oglądanie tego gniotu, żeby napisać recenzję o wczorajszym filmie, mówi sam za siebie. A najgorsze jest to, że obiecałam sobie nie przewijać i dotrwać do końca. Łaaaaaaaaaaaajjjjjj! Nuda opakowana w 2 godziny i 34 minuty beznadziei. Zostało mi jeszcze 1:23 minuty. Nie wiem czy mi się uda obejrzeć go do końca. Masakra…
Pierwszy film, możecie sobie obejrzeć. Supermana nie polecam.

Ps. Ło matko, w czasie gdy dodaję ten wpis wznowiłam oglądanie Supermana i w zasadzie słyszę same dialogi. Brzmią mniej więcej tak: Ach, ach, ach, ach Supermanie jaki ty jesteś ciepły, dlaczego nas opuściłeś. Ach, Ach, ach, ach Luis, ale wróciłem, bo świat mnie potrzebuje i w tle muzyka, jak z bajek Dinseya. Chyba puszczę pawia.

 Ps. Obyło się bez pawia, ale co to była za męczarniaaaaa. Właśnie zmarnowałam ponad dwie i pół godziny mojego życia. Dobranoc

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wycieczka do Berlina, Poczdamu i nie tylko cz.2

-
Obraz
  Ich war in Berlin . Czyli, byłam w Berlinie. No i rozczarowałam się tym miastem. Już piszę dlaczego. I pamiętajcie, że piszę o Berlinie, nie o całych Niemcach   Czytajcie. …………………………………………………………………… Jadąc do stolicy Niemiec wyobrażałam sobie idealne miasto, czyste, piękne, symetryczne i estetycznie powalające. Byłam w końcu w Hanowerze, który był piękny i w Hamburgu, który może nie był piękny, ale sensownie zorganizowany. Tego samego spodziewałam się, a nawet więcej, po Berlinie. Tymczasem (niestety) przyznaję mu tytuł najbrzydszego miasta, w którym byłam. I ja wiem, że większość aglomeracji znalazła się kiedyś po stronie NRD (Niemieckiej Republiki Demokratycznej) czyli komunistycznej, ale przecież Warszawa też była w rękach komunistów i oni potrafili ją całkiem ładnie odbudować. Nawet Muranów i MDM mają swój urok. Tymczasem Berlin wygląda tak, jakby dziecko układało klocki w ciemności. Ani ładu, ani składu. Na przykład, na jednym placu mamy ustawione zupełnie ni...
Read more »

Jeśli będę sławna proszę, nie cytujcie mnie

-
Obraz
Do napisania tego postu natchnęły mnie cytaty różnych ludzi wyświetlane na ekranach w komunikacji miejskiej. Także w mojej pracy każdego dnia mijam złote myśli patrona szkoły. I tak się zastanawiam, po co je się umieszcza? Po co wyrywa się zdanie z dłuższej wypowiedzi i podaje, jako coś wartego przemyślenia? Zastanawiam się również nad tym, dlaczego niektórzy ludzie zbierają złote myśli i zapisują je w zeszytach? Czy oprócz tego, że je zapisali, to czy wracają potem do nich? Czy je rozważają? Czy tylko jest to chwilowy poryw serca? Czy ja, czytając cytaty w autobusie zastanawiam się nad ich sensem? Czy raczej zastanawiam się, po co mi to?  Czy osoby wypowiadając dane zdanie na pewno miały, to na myśli? A może to było zaprzeczenie w dłuższej wypowiedzi? I  tym sposobem zamiast złotej myśli, mamy anty myśl? No właśnie. I nie chodzi o to, że ja krytykuję osoby cytowane czy tych, dla których te krótkie wypowiedzi są ważne.  Sama mam dwa ulubione cytaty. Jeden, który pomaga mi...
Read more »

Studniówka

-
Obraz
 Czas studniówkowy uważam za rozpoczęty. I nie będę tu pisać o jednej imprezie, którą nota bene miałam w sobotę.  Jako nauczyciel mam to szczęście, że mogę co roku chodzić na studniówki. Oczywiście nie pojawiam się na wszystkich. Na pewno jestem na tych, na których są moi wychowankowie. W innych przypadkach wszystko zależy od tego, czy się zwiążę z klasami, które uczę. W tym roku wybrałam się, a wraz ze mną moi najfajniejsi znajomi z pracy. Plus inni🙂. Ale ja przecież nie chcę pisać o nas belfrach, a o bawiących się maturzystach. No, o nas pewnie trochę też. Ale od początku. Był taki moment w mojej pracy i nie chodzi o czas pandemii, że zastanawiałam się, czy w ogóle jest jeszcze sens robienia studniówek. Kiepskie zainteresowanie ze strony uczniów, szybko wychodzili i w ogóle atmosfera wokół tego balu była ciężka. Myślałam sobie, że młodzież dzisiaj ma tyle atrakcji, że studniówka nie jest już tym, na co się czeka. Na szczęście się myliłam. I chyba pomogła w tym pandemia. Bo ...
Read more »