Pierwszy dzień szkoły

-


„Ćwierkają wróbelki od samego rana,
Ćwir, ćwir, dokąd idziesz Marysiu kochana?
Ćwir, ćwir, dokąd idziesz Marysiu kochana?
A Marysia na to, śmiejąc się wesoło,
Szkolny rok się zaczął, więc idę do szkoły,
Szkolny rok się zaczął, więc idę do szkoły.”

Dzień rozpoczęcia roku szkolnego, nie jest trudny, bo krótki, ale już kolejny…
Ech…
Same wesołe, powakacyjne Marysie, które należy okiełznać.
Ale tak serio…
No może pół żartem, pół serio.
Pierwszy dzień dla pierwszaków, to wielkie wydarzenie, dla tych, co już trochę poznali szkołę, zmiana trybu dnia i szybkie przystosowanie, a jak to wygląda od strony nauczycieli?
Może Was to zdziwi, ale zanim pójdę na swoją pierwszą lekcję z nową klasą, odczuwam coś na kształt tremy, która znika bezpowrotnie po pierwszych zdaniach. Ale jest. Jest też ciekawość, jacy ci moi nowi podopieczni będą.
Natomiast, w klasach, które znam, muszę zmierzyć się z niezmiennym:
- Gdzie pani była na wakacjach? Może się jeszcze raz zapoznamy?
A mój dzisiejszy dzień szkoły wyglądał tak.
- Wpadłam o 7 40 do budynku i od razu popędziłam na dyżur. Herbatę zrobiłam sobie dopiero po 9 30, podczas okienka, które spędziłam w sekretariacie, pracując w komisji rekrutacyjnej. Potem wróciłam na lekcję i przez wszystkie godziny nadwyrężałam gardło, ponieważ pracując w Centrum Warszawy, nie tylko „przekrzykuje” się uczniów, ale i całą Aleję Jana Pawła II, a więc, samochody, tramwaje, karetki i motory. Jeden, wielki huk. A, że jest jeszcze ciepło, to okna są pootwierane i nijak, nie da się, żeby było ciszej. To znaczy, da się, ale wtedy wszystkim grozi ukiszenie się we własnym sosie.
Na przedostatniej lekcji, czułam, że mnie drapie w gardle, a kiedy wyszłam z pracy, miałam wrażenie (w zasadzie, cały czas mam), że  mam na krtani żywe rany. Dodatkowo zostałam „zaatakowana”  przez uczennice chmurą perfum, co jeszcze bardziej podrażniło mi krtań, ale i gardło.
Oprócz tego, przez cały dzień usiłowałam się rozpakować (zmieniłam salę), ale mi nie wyszło i nadal nie mogę znaleźć koszyków na długopisy. A na sam koniec, po raz trzeci (w ciągu dwóch tygodni)zmieniłam ustawienie mojego biurka w sali. Tak szczerze mówiąc, to wróciłam do wersji, którą wcześniej miała moja koleżanka. I po co było zmieniać?
Drugą herbatę zrobiłam sobie o 14 15.
A najgorsze, że 4 razy w tygodniu mam na 8 00 rano. A wiecie, że ja nie znoszę wstawać o świcie. Będę dzielna, dam radę. Idę spać.
Prawda, że mój pierwszy dzień w szkole jest równie fascynujący, co siedmiolatka?



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wycieczka do Berlina, Poczdamu i nie tylko cz.2

-
Obraz
  Ich war in Berlin . Czyli, byłam w Berlinie. No i rozczarowałam się tym miastem. Już piszę dlaczego. I pamiętajcie, że piszę o Berlinie, nie o całych Niemcach   Czytajcie. …………………………………………………………………… Jadąc do stolicy Niemiec wyobrażałam sobie idealne miasto, czyste, piękne, symetryczne i estetycznie powalające. Byłam w końcu w Hanowerze, który był piękny i w Hamburgu, który może nie był piękny, ale sensownie zorganizowany. Tego samego spodziewałam się, a nawet więcej, po Berlinie. Tymczasem (niestety) przyznaję mu tytuł najbrzydszego miasta, w którym byłam. I ja wiem, że większość aglomeracji znalazła się kiedyś po stronie NRD (Niemieckiej Republiki Demokratycznej) czyli komunistycznej, ale przecież Warszawa też była w rękach komunistów i oni potrafili ją całkiem ładnie odbudować. Nawet Muranów i MDM mają swój urok. Tymczasem Berlin wygląda tak, jakby dziecko układało klocki w ciemności. Ani ładu, ani składu. Na przykład, na jednym placu mamy ustawione zupełnie ni...
Read more »

Jeśli będę sławna proszę, nie cytujcie mnie

-
Obraz
Do napisania tego postu natchnęły mnie cytaty różnych ludzi wyświetlane na ekranach w komunikacji miejskiej. Także w mojej pracy każdego dnia mijam złote myśli patrona szkoły. I tak się zastanawiam, po co je się umieszcza? Po co wyrywa się zdanie z dłuższej wypowiedzi i podaje, jako coś wartego przemyślenia? Zastanawiam się również nad tym, dlaczego niektórzy ludzie zbierają złote myśli i zapisują je w zeszytach? Czy oprócz tego, że je zapisali, to czy wracają potem do nich? Czy je rozważają? Czy tylko jest to chwilowy poryw serca? Czy ja, czytając cytaty w autobusie zastanawiam się nad ich sensem? Czy raczej zastanawiam się, po co mi to?  Czy osoby wypowiadając dane zdanie na pewno miały, to na myśli? A może to było zaprzeczenie w dłuższej wypowiedzi? I  tym sposobem zamiast złotej myśli, mamy anty myśl? No właśnie. I nie chodzi o to, że ja krytykuję osoby cytowane czy tych, dla których te krótkie wypowiedzi są ważne.  Sama mam dwa ulubione cytaty. Jeden, który pomaga mi...
Read more »

Studniówka

-
Obraz
 Czas studniówkowy uważam za rozpoczęty. I nie będę tu pisać o jednej imprezie, którą nota bene miałam w sobotę.  Jako nauczyciel mam to szczęście, że mogę co roku chodzić na studniówki. Oczywiście nie pojawiam się na wszystkich. Na pewno jestem na tych, na których są moi wychowankowie. W innych przypadkach wszystko zależy od tego, czy się zwiążę z klasami, które uczę. W tym roku wybrałam się, a wraz ze mną moi najfajniejsi znajomi z pracy. Plus inni🙂. Ale ja przecież nie chcę pisać o nas belfrach, a o bawiących się maturzystach. No, o nas pewnie trochę też. Ale od początku. Był taki moment w mojej pracy i nie chodzi o czas pandemii, że zastanawiałam się, czy w ogóle jest jeszcze sens robienia studniówek. Kiepskie zainteresowanie ze strony uczniów, szybko wychodzili i w ogóle atmosfera wokół tego balu była ciężka. Myślałam sobie, że młodzież dzisiaj ma tyle atrakcji, że studniówka nie jest już tym, na co się czeka. Na szczęście się myliłam. I chyba pomogła w tym pandemia. Bo ...
Read more »