Coś o sobie cz.2

-


 Zanim wrzucę kilka starych tekstów, dodam jeszcze ten, o tym, że ja widzę różnicę między mną trzydziestoletnią, a dzisiejszą czterdziestoczteroletnią.

Przeczytałam kilka tekstów z 2010 i 2011 roku o różnej tematyce i powiem Wam, co się nie zmieniło. Sposób pisania i spojrzenia na świat. Nadal zgadzam się z tym, co wtedy nabazgrałam. Nadal mam swoje słówka, zwroty i opisy małego wydarzenia w stu zdaniach. Ale dzisiaj jestem łagodniejsza w opisach  innych ludzi. Widzę, że w starych wpisach jest dużo więcej sprzeczania się z osobami, które mają inne zdanie ode mnie albo czymś mnie denerwują. Nie przeżywam już też aż tak bardzo swojej samotności, bo się z nią zaprzyjaźniłam i uczyniłam atut nie przeszkodę. Nadal lubię podsłuchiwać ludzi na ulicy i zbieram zabawne zdarzenia, ale mam wrażenie, że jest ich mniej niż kiedyś. A może jestem bardziej zmęczona i częściej odcinam się słuchawkami od świata. Kiedyś więcej pisałam o pracy i tekstach koleżanek, dzisiaj uważam, że to jest nie w porządku i nie umieszczam żadnych doniesień z pola walki. Widzę, że staram się widzieć pozytywy, a nie negatywy. Chociaż dobry komentarz, nad ludzkimi wadami jest kuszący, to jednak, dzisiaj myślę sobie tak - Kto nie ma wad. Ja osobiście jestem nieznośna w mojej ekstrawertycznej odsłonie, też ktoś może to skomentować, jako okropieństwo. Zmiana jest też taka, że dzisiaj nie piję alkoholu, nie interesują mnie bzdurne książki – tanie romansidła, nie patrzę na mężczyzn, jak na wrogów. Nie powiem jednak, jak dzisiaj na nich patrzę, bo to może nie być wcale lepsze. Powiem tylko, że oni są z innej planety, a ja z innej galaktyki. Nie rozumiem ich. No i dzisiaj jestem bardziej kobieca, mimo dresów. Nie dam Wam wszystkich wpisów, ale czytając o sobie widzę, że walczyłam również ze swoją kobiecością. Bo uznawałam ją za słabość. Dzisiaj wiem, że to jest mój największy atut, chociaż kiepsko go używam. Bo przecież, ja umiem robić wszystko sama. A tak na marginesie, przerastają mnie wnioski o założenie gazu i odnowienie domu. Wiem, że tego nie zrobię, bo mnie to przerasta. I tu by mi się ktoś przydał do pomocy. Ale całą resztę ogarniam sama.

Dzisiaj jestem dojrzałą kobietą sunącą „spokojnie” przez życie, a wtedy byłam na pewno jeszcze zbuntowana, niepogodzona ze sobą i patrzącą spod oka na świat. Ale, to też było dobre. Taki miałam wtedy czas, a teraz mam inny. Kto wie, czy za rok znowu nie zwariuję.:)

Ale resztę zostawiam Wam. Może Wy zobaczycie więcej zmian. Oby na lepsze.:)


 Pierwsza część:

https://zprzymruzeniemoczu.blogspot.com/2023/05/cos-o-sobie.html


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wycieczka do Berlina, Poczdamu i nie tylko cz.2

-
Obraz
  Ich war in Berlin . Czyli, byłam w Berlinie. No i rozczarowałam się tym miastem. Już piszę dlaczego. I pamiętajcie, że piszę o Berlinie, nie o całych Niemcach   Czytajcie. …………………………………………………………………… Jadąc do stolicy Niemiec wyobrażałam sobie idealne miasto, czyste, piękne, symetryczne i estetycznie powalające. Byłam w końcu w Hanowerze, który był piękny i w Hamburgu, który może nie był piękny, ale sensownie zorganizowany. Tego samego spodziewałam się, a nawet więcej, po Berlinie. Tymczasem (niestety) przyznaję mu tytuł najbrzydszego miasta, w którym byłam. I ja wiem, że większość aglomeracji znalazła się kiedyś po stronie NRD (Niemieckiej Republiki Demokratycznej) czyli komunistycznej, ale przecież Warszawa też była w rękach komunistów i oni potrafili ją całkiem ładnie odbudować. Nawet Muranów i MDM mają swój urok. Tymczasem Berlin wygląda tak, jakby dziecko układało klocki w ciemności. Ani ładu, ani składu. Na przykład, na jednym placu mamy ustawione zupełnie ni...
Read more »

Jeśli będę sławna proszę, nie cytujcie mnie

-
Obraz
Do napisania tego postu natchnęły mnie cytaty różnych ludzi wyświetlane na ekranach w komunikacji miejskiej. Także w mojej pracy każdego dnia mijam złote myśli patrona szkoły. I tak się zastanawiam, po co je się umieszcza? Po co wyrywa się zdanie z dłuższej wypowiedzi i podaje, jako coś wartego przemyślenia? Zastanawiam się również nad tym, dlaczego niektórzy ludzie zbierają złote myśli i zapisują je w zeszytach? Czy oprócz tego, że je zapisali, to czy wracają potem do nich? Czy je rozważają? Czy tylko jest to chwilowy poryw serca? Czy ja, czytając cytaty w autobusie zastanawiam się nad ich sensem? Czy raczej zastanawiam się, po co mi to?  Czy osoby wypowiadając dane zdanie na pewno miały, to na myśli? A może to było zaprzeczenie w dłuższej wypowiedzi? I  tym sposobem zamiast złotej myśli, mamy anty myśl? No właśnie. I nie chodzi o to, że ja krytykuję osoby cytowane czy tych, dla których te krótkie wypowiedzi są ważne.  Sama mam dwa ulubione cytaty. Jeden, który pomaga mi...
Read more »

Studniówka

-
Obraz
 Czas studniówkowy uważam za rozpoczęty. I nie będę tu pisać o jednej imprezie, którą nota bene miałam w sobotę.  Jako nauczyciel mam to szczęście, że mogę co roku chodzić na studniówki. Oczywiście nie pojawiam się na wszystkich. Na pewno jestem na tych, na których są moi wychowankowie. W innych przypadkach wszystko zależy od tego, czy się zwiążę z klasami, które uczę. W tym roku wybrałam się, a wraz ze mną moi najfajniejsi znajomi z pracy. Plus inni🙂. Ale ja przecież nie chcę pisać o nas belfrach, a o bawiących się maturzystach. No, o nas pewnie trochę też. Ale od początku. Był taki moment w mojej pracy i nie chodzi o czas pandemii, że zastanawiałam się, czy w ogóle jest jeszcze sens robienia studniówek. Kiepskie zainteresowanie ze strony uczniów, szybko wychodzili i w ogóle atmosfera wokół tego balu była ciężka. Myślałam sobie, że młodzież dzisiaj ma tyle atrakcji, że studniówka nie jest już tym, na co się czeka. Na szczęście się myliłam. I chyba pomogła w tym pandemia. Bo ...
Read more »