Jestem elegancka - wspominkowo

-

Następny stary tekst, ale jak najbardziej aktualny. Nadal robienie zakupów, to dla mnie mordęga. Chociaż niektóre firmy odzieżowe odkryły już, że kobiety mają biusty, niestety nie wszystkie. Nadal nie noszę koszul.

Są takie chwile gdy dres musi iść w odstawkę i zamienia się go na sukienkę. Najpierw jednak trzeba ją kupić. Ktoś może powiedzieć - a w szafie nie ma żadnych? Oczywiście, że są: za małe, niemodne, stare, a ta? Nie pamiętam kiedy kupiłam ten koszmar. No nic trzeba jechać na zakupy. I zaczyna się horror. Po kilku przymiarkach obiecuję sobie przejść na dietę i  zaczynam oglądać większe rozmiary. Potem następują kolejne przymiarki, gdzie okazuje się, że połowa fasonów, które wydawały mi się fantastyczne na wieszaku na mnie wyglądają groteskowo. I nagle moje spojrzenie pada na sukienkę moich snów, najpierw podchodzę z wahaniem i myślę – niech będzie rozmiar, proszę, niech będzie rozmiar. Uff tym razem się udało. Triumfalnie maszeruję do przebieralni dzierżąc cudowną kreację. Potem w ciasnej klatce następuje chwila walki z odzieżą i stoję w majtkach, staniku i seksownych skarpetach frotte. Przyglądam się sobie i myślę -  jesteś przepiękna a teraz zmieść się w to cudo bardzo cię proszę. Jak zwykle przy długich sukienkach przez chwilę lokalizuję dziurę na głowę. Potem czuję jak leci materiał, mieszczę się… do czasu - utknęła między głową a piersiami. Wykonuje dziki taniec aby ją zdjąć i nie porwać, co jest karkołomne zwłaszcza, że twarz zakrywa mi materiał a ręce są nienaturalnie wykręcone. Udało się, oglądam uważnie ubranie i odkrywam suwak.

Po chwili stoję ubrana w cudowną, przepiękną suknie, która pasuje wszędzie oprócz w biuście. I ja się teraz pytam producentów odzieży damskiej. Czy wy nigdy nie widzieliście kobiety! Mamy coś takiego z przodu, nazywa się to piersiami, dlaczego nie robicie na to miejsca! Nie umiecie czy jak?

Zrezygnowana wychodzę, oddaje ekspedientce towar i ruszam na dalsze poszukiwania. W końcu po kilku godzinach przebieranek kupuje cokolwiek abym się tylko mieściła i myślę – teraz buty, ale już nie dzisiaj. 

 


Powiązane linki, warto przeczytać, ponieważ w nich wyjaśniam dlaczego wrzucam stare teksty:

https://zprzymruzeniemoczu.blogspot.com/2023/05/cos-o-sobie.html

https://zprzymruzeniemoczu.blogspot.com/2023/05/cos-o-sobie-cz2.html

https://zprzymruzeniemoczu.blogspot.com/2023/05/poezja-wspominkowo.html

 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wycieczka do Berlina, Poczdamu i nie tylko cz.2

-
Obraz
  Ich war in Berlin . Czyli, byłam w Berlinie. No i rozczarowałam się tym miastem. Już piszę dlaczego. I pamiętajcie, że piszę o Berlinie, nie o całych Niemcach   Czytajcie. …………………………………………………………………… Jadąc do stolicy Niemiec wyobrażałam sobie idealne miasto, czyste, piękne, symetryczne i estetycznie powalające. Byłam w końcu w Hanowerze, który był piękny i w Hamburgu, który może nie był piękny, ale sensownie zorganizowany. Tego samego spodziewałam się, a nawet więcej, po Berlinie. Tymczasem (niestety) przyznaję mu tytuł najbrzydszego miasta, w którym byłam. I ja wiem, że większość aglomeracji znalazła się kiedyś po stronie NRD (Niemieckiej Republiki Demokratycznej) czyli komunistycznej, ale przecież Warszawa też była w rękach komunistów i oni potrafili ją całkiem ładnie odbudować. Nawet Muranów i MDM mają swój urok. Tymczasem Berlin wygląda tak, jakby dziecko układało klocki w ciemności. Ani ładu, ani składu. Na przykład, na jednym placu mamy ustawione zupełnie ni...
Read more »

Jeśli będę sławna proszę, nie cytujcie mnie

-
Obraz
Do napisania tego postu natchnęły mnie cytaty różnych ludzi wyświetlane na ekranach w komunikacji miejskiej. Także w mojej pracy każdego dnia mijam złote myśli patrona szkoły. I tak się zastanawiam, po co je się umieszcza? Po co wyrywa się zdanie z dłuższej wypowiedzi i podaje, jako coś wartego przemyślenia? Zastanawiam się również nad tym, dlaczego niektórzy ludzie zbierają złote myśli i zapisują je w zeszytach? Czy oprócz tego, że je zapisali, to czy wracają potem do nich? Czy je rozważają? Czy tylko jest to chwilowy poryw serca? Czy ja, czytając cytaty w autobusie zastanawiam się nad ich sensem? Czy raczej zastanawiam się, po co mi to?  Czy osoby wypowiadając dane zdanie na pewno miały, to na myśli? A może to było zaprzeczenie w dłuższej wypowiedzi? I  tym sposobem zamiast złotej myśli, mamy anty myśl? No właśnie. I nie chodzi o to, że ja krytykuję osoby cytowane czy tych, dla których te krótkie wypowiedzi są ważne.  Sama mam dwa ulubione cytaty. Jeden, który pomaga mi...
Read more »

Studniówka

-
Obraz
 Czas studniówkowy uważam za rozpoczęty. I nie będę tu pisać o jednej imprezie, którą nota bene miałam w sobotę.  Jako nauczyciel mam to szczęście, że mogę co roku chodzić na studniówki. Oczywiście nie pojawiam się na wszystkich. Na pewno jestem na tych, na których są moi wychowankowie. W innych przypadkach wszystko zależy od tego, czy się zwiążę z klasami, które uczę. W tym roku wybrałam się, a wraz ze mną moi najfajniejsi znajomi z pracy. Plus inni🙂. Ale ja przecież nie chcę pisać o nas belfrach, a o bawiących się maturzystach. No, o nas pewnie trochę też. Ale od początku. Był taki moment w mojej pracy i nie chodzi o czas pandemii, że zastanawiałam się, czy w ogóle jest jeszcze sens robienia studniówek. Kiepskie zainteresowanie ze strony uczniów, szybko wychodzili i w ogóle atmosfera wokół tego balu była ciężka. Myślałam sobie, że młodzież dzisiaj ma tyle atrakcji, że studniówka nie jest już tym, na co się czeka. Na szczęście się myliłam. I chyba pomogła w tym pandemia. Bo ...
Read more »