Spostrzeżenia, przemyślenia i wnioski

-

Tak sobie popatrzyłam na statystyki odwiedzin i pomyślałam, że jeśli chodzi o czytelnictwo moich recenzji lektur, to ono w zasadzie nie istnieje.
Za to ilość lajków na fb z okazji mojego nowego zdjęcia ma kilkadziesiąt kliknięć.
Zastanawiam się, co poszło nie tak?
Oczywiście, wiem, że łatwiej jest kliknąć łapkę na zdjęcie niż czytać wypociny o lekturach.
Zwłaszcza jeśli nie chce się do nich wracać.
Wiem, że przed Waszymi oczami stoją koszmarne lekcje polskiego,  na których należało wiedzieć, co autor miał na myśli.
Wiem, że obiecywaliście sobie, nigdy więcej Mickiewicza, nigdy więcej Słowackiego (jego jeszcze nie ruszyłam:)).
No, ale cóż. Latka lecą, człowiek się zmienia. Dopada go kwarantanna, nie ma pod ręką nowości,  to i może się okazać, że Słowacki, to jednak wielkim poetą był.
Nie, „Ferdydurke”  jeszcze nie czytałam. A to dlatego, że nie mam jej w domu.
Za to moja młodzież wchodzi w pozytywizm, więc i ja na dniach sięgnę po nowele Konopnickiej.
Ale…
Co poszło nie tak?
I tak sobie myślałam i myślałam i wymyśliłam, że Wy się boicie do tego wracać.
Bo może ja też napisałam coś, co autor miał na myśli? Albo zerżnęłam z bryków streszczenie i nie będzie w moim wpisie niczego, czego nie wiecie?
No cóż. Streszczonko musi być, w końcu to recenzja, ale oprócz tego, jest to, co ja mam na myśli po lekturze tych dzieł.
Wiem, wiem, zniechęciliście  się, bo Dziady mi się podobały.
Ale one naprawdę są spoko. Moja siostra cioteczna E. może to potwierdzić, bo też nimi nie gardzi.
Nie bójcie się klasyki.
Uwierzcie mi, że kiedy sięga się po te dzieła z wolnej i nieprzymuszonej woli, jako człowiek dojrzały i z jakimś tam doświadczeniem życiowym, naprawdę można mieć przyjemność w tych historycznych lekturach.
O kurcze, jak ja piszę.
Już Wam wyjaśniam, jak należy czytać ten tekst.
Naoglądałam się kabaretu HRABI, więc w takim rytmie mniej więcej piszę, w jakim mówi pani Joanna Kołaczkowska, kiedy mówi – Nie bójcie się, bo coś tam coś tam…
Tak to mniej więcej brzmi w mojej głowie.
A tak na koniec.
Serio, moje recenzje, to nie szkolne bryki i dodaje tam coś od siebie.
A czy warto sięgnąć po klasykę.
Zawsze.

Ps. „Do przeczytania „Lalki” nikt mnie nie zmusi. Nie przebrnęłam w średniej szkole, zatrzymałam się na pierwszym tomie, to i dziś nie będę do niej podchodzić. Bo ona jakaś taka smętna jest.”

A poniżej, linki, gdybyście jednak chcieli dać szansę moim recenzjomJ



Komentarze

  1. Anonimowy20 kwietnia 2020 05:42

    Blog super. Przyznam sie ze nie czytam recenzji. Lektury te poznalam i mam swoje zdanie na ich temat. Ale chetnie �� przeczytam recenzje ksiazek z poza kanonu lektur.Pozdrawiam Ewelka.
    Ps. Z Lalka mialam to samo. Jedyna lekura ktorej nie przeczytalam w trakcie szkoly podstawowowej i sredniej. Reszta od deski do deski. Kiedy to bylo... Jeszcze w uszach brzmi juz za rok matura, a juz od 20 lat swiadectwo dojrzalosci w kieszeni. ��

    OdpowiedzUsuń
  2. Noyer20 kwietnia 2020 09:16

    Ja słyszę co roku, już za rok matura, ale jakby zawodowo:)
    Dziękuję za wytrwałe czytanie.:)
    Zapraszam na funpage - https://www.facebook.com/Doniesienia-z-pola-walki-Noyer-102066874819784/
    Na pewno z czasem umieszczę osobną wtyczkę ale na razie nie wiem, jak. Wczytuję się w instrukcje obsługi, ale nic z tego nie rozumiem.
    Na funpage umieszczam jeszcze inne wpisy, dotyczące mojej twórczości itp.
    Zapraszam i pozdrawiam
    Sylwia

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wycieczka do Berlina, Poczdamu i nie tylko cz.2

-
Obraz
  Ich war in Berlin . Czyli, byłam w Berlinie. No i rozczarowałam się tym miastem. Już piszę dlaczego. I pamiętajcie, że piszę o Berlinie, nie o całych Niemcach   Czytajcie. …………………………………………………………………… Jadąc do stolicy Niemiec wyobrażałam sobie idealne miasto, czyste, piękne, symetryczne i estetycznie powalające. Byłam w końcu w Hanowerze, który był piękny i w Hamburgu, który może nie był piękny, ale sensownie zorganizowany. Tego samego spodziewałam się, a nawet więcej, po Berlinie. Tymczasem (niestety) przyznaję mu tytuł najbrzydszego miasta, w którym byłam. I ja wiem, że większość aglomeracji znalazła się kiedyś po stronie NRD (Niemieckiej Republiki Demokratycznej) czyli komunistycznej, ale przecież Warszawa też była w rękach komunistów i oni potrafili ją całkiem ładnie odbudować. Nawet Muranów i MDM mają swój urok. Tymczasem Berlin wygląda tak, jakby dziecko układało klocki w ciemności. Ani ładu, ani składu. Na przykład, na jednym placu mamy ustawione zupełnie ni...
Read more »

Jeśli będę sławna proszę, nie cytujcie mnie

-
Obraz
Do napisania tego postu natchnęły mnie cytaty różnych ludzi wyświetlane na ekranach w komunikacji miejskiej. Także w mojej pracy każdego dnia mijam złote myśli patrona szkoły. I tak się zastanawiam, po co je się umieszcza? Po co wyrywa się zdanie z dłuższej wypowiedzi i podaje, jako coś wartego przemyślenia? Zastanawiam się również nad tym, dlaczego niektórzy ludzie zbierają złote myśli i zapisują je w zeszytach? Czy oprócz tego, że je zapisali, to czy wracają potem do nich? Czy je rozważają? Czy tylko jest to chwilowy poryw serca? Czy ja, czytając cytaty w autobusie zastanawiam się nad ich sensem? Czy raczej zastanawiam się, po co mi to?  Czy osoby wypowiadając dane zdanie na pewno miały, to na myśli? A może to było zaprzeczenie w dłuższej wypowiedzi? I  tym sposobem zamiast złotej myśli, mamy anty myśl? No właśnie. I nie chodzi o to, że ja krytykuję osoby cytowane czy tych, dla których te krótkie wypowiedzi są ważne.  Sama mam dwa ulubione cytaty. Jeden, który pomaga mi...
Read more »

Studniówka

-
Obraz
 Czas studniówkowy uważam za rozpoczęty. I nie będę tu pisać o jednej imprezie, którą nota bene miałam w sobotę.  Jako nauczyciel mam to szczęście, że mogę co roku chodzić na studniówki. Oczywiście nie pojawiam się na wszystkich. Na pewno jestem na tych, na których są moi wychowankowie. W innych przypadkach wszystko zależy od tego, czy się zwiążę z klasami, które uczę. W tym roku wybrałam się, a wraz ze mną moi najfajniejsi znajomi z pracy. Plus inni🙂. Ale ja przecież nie chcę pisać o nas belfrach, a o bawiących się maturzystach. No, o nas pewnie trochę też. Ale od początku. Był taki moment w mojej pracy i nie chodzi o czas pandemii, że zastanawiałam się, czy w ogóle jest jeszcze sens robienia studniówek. Kiepskie zainteresowanie ze strony uczniów, szybko wychodzili i w ogóle atmosfera wokół tego balu była ciężka. Myślałam sobie, że młodzież dzisiaj ma tyle atrakcji, że studniówka nie jest już tym, na co się czeka. Na szczęście się myliłam. I chyba pomogła w tym pandemia. Bo ...
Read more »