Grzybobranie

-

Co najlepiej robić w Zaduszki?
Pojechać na grzyby.
Nie myślcie sobie, że zignorowałam odwiedziny na cmentarzu czy w kościele. Tam też byłam, ale wieczorem.
Za to o 5 00 ranoooooo, nieeeeeeee…. ! Po co mi to było?
W dzień wolny od pracy wstawać bladym świtem, żeby pojechać na grzyby.
Ale, tak właśnie było.
A, że nie szłam do pobliskiego lasu, tylko pojechałam na Mazury, no to sami rozumiecie skąd ta barbarzyńska pora wstawania.
Oczywiście, że można bliżej, ale po co? Jest wyprawa, jest coś nowego, no i są tam stałe miejscówki, które moja rodzina i ja odwiedzamy.
Z tym, że ja ostatnimi czasy nie byłam tam ani razu.
Cała reszta, owszem, bo może sobie pojechać w środku tygodnia, ja nie.
Znowuż wspomniana przeze mnie reszta, nie chce jeździć w weekend, bo w lesie kręci się za dużo ludzi. Też prawda.
No, ale tym razem mi się udało.
2 listopada miałam wolne, pogoda była, temperatura odpowiednia, no więc namówiłam tatę na wypad.
Oj, jak było fajnie. Jak mi tego brakowało.
A co najważniejsze, grzyby dopisały. Co prawda, praktycznie same podgrzybki, ale to nic, lubię podgrzybki. Było też kilka maślaków, o dziwo bez robaków i ze trzy zajączki – ale te podziurawione, jak sito.
Prawdziwków brak, ale może dlatego, że nie chciałam chodzić po krzakach.
Za to w sosnowym lesie, na mchowym poszyciu, co krok podgrzybek.
Niestety większość albo wyżarta przez ślimaki albo przez robaki.
To, że ślimak nagryzł, to nie problem, gorzej z robakami. Dzisiaj, robiąc selekcję musiałam wyrzucić ćwierć skrzynki grzybów. A drugą selekcję zrobiłam przed chwilą, szykując je do duszenia, niestety, jeszcze kilka robaczywych mi się trafiło.
Ale wracając do lasu.
Lubię zbierać grzyby, lubię obcować z przyrodą. Lubię ciszę i spokój. Tylko ja, szum lasu i śpiew ptaków. No i czasami nawoływanie mojego taty. 
Spędziłam w tym lesie ok. czterech godzin i gdyby, nie to, że nie usiadłam nawet na pięć minut, zapewne chodziłabym dalej, ale ostatecznie nogi weszły mi w tyłek i odmówiły współpracy.
Moja przyjaciółka, jak jej dzisiaj powiedziałam ile zajęło mi zbieranie grzybów, powiedziała, że sobie tego nie wyobraża. Lubi jeść grzyby, ale zbierać by jej się nie chciało. A mnie owszem i to bardzo.
A potem, aż mi się oczy  świecą z radości, jak widzę prawie pełną skrzynkę grzybów.
A jeszcze bardziej, kiedy otwieram słoik marynowanych lub duszonych grzybów. Zwłaszcza, w środku zimy, kiedy człowiekowi takich dobroci najbardziej się chce.
Poniżej kilka zdjęć.
Żebyście zobaczyli, jak pięknie jest jesienią w Polsce i jak piękne mamy lasy.

    
Droga do lasu 7 30 rano




 

Pierwsze zbiory, zauważone z samochodu:)



No i powiedzcie, czyż nie jest pięknie???



Poniżej podgrzybki i maślaki:)

         




Cała seria zdjęć, dla innych grzybów, czyż nie są piękne???

           







Maciupcie:)








Ruiny w lesie
   


Most i rzeka

 
Powyżej widać, tamę zrobioną przez bobry
  


Fajnie było:))))

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wycieczka do Berlina, Poczdamu i nie tylko cz.2

-
Obraz
  Ich war in Berlin . Czyli, byłam w Berlinie. No i rozczarowałam się tym miastem. Już piszę dlaczego. I pamiętajcie, że piszę o Berlinie, nie o całych Niemcach   Czytajcie. …………………………………………………………………… Jadąc do stolicy Niemiec wyobrażałam sobie idealne miasto, czyste, piękne, symetryczne i estetycznie powalające. Byłam w końcu w Hanowerze, który był piękny i w Hamburgu, który może nie był piękny, ale sensownie zorganizowany. Tego samego spodziewałam się, a nawet więcej, po Berlinie. Tymczasem (niestety) przyznaję mu tytuł najbrzydszego miasta, w którym byłam. I ja wiem, że większość aglomeracji znalazła się kiedyś po stronie NRD (Niemieckiej Republiki Demokratycznej) czyli komunistycznej, ale przecież Warszawa też była w rękach komunistów i oni potrafili ją całkiem ładnie odbudować. Nawet Muranów i MDM mają swój urok. Tymczasem Berlin wygląda tak, jakby dziecko układało klocki w ciemności. Ani ładu, ani składu. Na przykład, na jednym placu mamy ustawione zupełnie ni...
Read more »

Jeśli będę sławna proszę, nie cytujcie mnie

-
Obraz
Do napisania tego postu natchnęły mnie cytaty różnych ludzi wyświetlane na ekranach w komunikacji miejskiej. Także w mojej pracy każdego dnia mijam złote myśli patrona szkoły. I tak się zastanawiam, po co je się umieszcza? Po co wyrywa się zdanie z dłuższej wypowiedzi i podaje, jako coś wartego przemyślenia? Zastanawiam się również nad tym, dlaczego niektórzy ludzie zbierają złote myśli i zapisują je w zeszytach? Czy oprócz tego, że je zapisali, to czy wracają potem do nich? Czy je rozważają? Czy tylko jest to chwilowy poryw serca? Czy ja, czytając cytaty w autobusie zastanawiam się nad ich sensem? Czy raczej zastanawiam się, po co mi to?  Czy osoby wypowiadając dane zdanie na pewno miały, to na myśli? A może to było zaprzeczenie w dłuższej wypowiedzi? I  tym sposobem zamiast złotej myśli, mamy anty myśl? No właśnie. I nie chodzi o to, że ja krytykuję osoby cytowane czy tych, dla których te krótkie wypowiedzi są ważne.  Sama mam dwa ulubione cytaty. Jeden, który pomaga mi...
Read more »

Studniówka

-
Obraz
 Czas studniówkowy uważam za rozpoczęty. I nie będę tu pisać o jednej imprezie, którą nota bene miałam w sobotę.  Jako nauczyciel mam to szczęście, że mogę co roku chodzić na studniówki. Oczywiście nie pojawiam się na wszystkich. Na pewno jestem na tych, na których są moi wychowankowie. W innych przypadkach wszystko zależy od tego, czy się zwiążę z klasami, które uczę. W tym roku wybrałam się, a wraz ze mną moi najfajniejsi znajomi z pracy. Plus inni🙂. Ale ja przecież nie chcę pisać o nas belfrach, a o bawiących się maturzystach. No, o nas pewnie trochę też. Ale od początku. Był taki moment w mojej pracy i nie chodzi o czas pandemii, że zastanawiałam się, czy w ogóle jest jeszcze sens robienia studniówek. Kiepskie zainteresowanie ze strony uczniów, szybko wychodzili i w ogóle atmosfera wokół tego balu była ciężka. Myślałam sobie, że młodzież dzisiaj ma tyle atrakcji, że studniówka nie jest już tym, na co się czeka. Na szczęście się myliłam. I chyba pomogła w tym pandemia. Bo ...
Read more »