Średniowiecze – Rycerstwo, początki
Temat jest ogromny i na pewno nie jestem w stanie ująć go w całości w jednym wpisie. Dlatego będę musiała go jakoś podzielić, ponieważ przez tysiąc lat trwania średniowiecza stan rycerski zmieniał się, ubogacał w różnego rodzaju kodeksy, zmieniała się broń i sposób życia. Mamy wojów, rycerzy, którzy ten tytuł musieli sobie zdobyć chwalebnymi czynami, oraz takich, którzy dostawali go wraz odziedziczoną po ojcu ziemią.
Kim byli wojowie? O co właściwie chodziło z wybranką serca? Dlaczego rycerz musiał mieć pana? Czemu zaczęto organizować turnieje rycerskie? Na te i inne pytania postaram się odpowiedzieć w tym i kolejnych postach.
Zacznę od tego, że średniowiecze nie miało zbyt chwalebnego startu, bo rozpoczęło się upadkiem Imperium Rzymskiego i upadkiem całej cywilizacji antyku. A to wszystko dzięki barbarzyńskim najeźdźcom, dla których łupy były ważniejsze od intelektualnej i kulturalnej pożywki, dlatego bez większego zastanowienia, niszczyli co się da i pozostawiali po sobie ruiny. Dobrym przykładem takiego ludu są Wandalowie, których nazwy chyba nie muszę tłumaczyć. Żeby tego było mało, to jeszcze w VI w.n.e. przez Europę przetoczyła się epidemia Justyniana, która zabiła około 100 milionów ludzi. Zrobiło się pusto, ludzie mieszkali w małych skupiskach, miasta upadły, a wiele z nich zostało dosłownie rozebranych przez ludzi, którzy potrzebowali budulca do budowy swoich nowych domów. Zapomniano o medycynie, filozofii, kulturze i sztuce. I w tym świecie rozpoczęli swoją karierę rycerze.
Oczywiście nikt ich tak na początku nie nazywał. Byli wojownikami, czyli ludźmi, którzy zawodowo walczyli dla tego, który im zapłacił lub u kogo byli na służbie. Mogli być najemnikami, ale również ludźmi związanymi z jakimś przywódcą plemiennym, któremu wiernie służyli. Wojownicy nie posiadali ziemi, więc nie mogli z niej czerpać profitów, to zmienił dopiero system feudalny, o którym będzie później.
Z czego zatem się utrzymywali?
Jeżeli byli najemnikami, to dostawali za swoją służbę pieniądze. Jeżeli byli na stałej służbie, to codzienny wikt i opierunek fundował im wódz plemienia czy książę, a do tego dostawali swoją część łupów wojennych.
Nie było to dobre rozwiązanie, bo powodowało wiele kłopotów.
Jakich?
Taki przywódca plemienia lub król wczesnośredniowiecznego państwa w zasadzie nie mógł przegrywać, bo wierność jego ludzi często zależała od wielkości zdobyczy. Wojownik niezadowolony z zarobków, mógł odejść i poszukać sobie nowego pana.
I gdzie tu honor rycerski?!!! Pojawił się, ale później, kiedy rycerz został objęty przysięgą wierności. Na razie mamy początek kształtowania się państw, które były bardzo niestabilne i wiele z nich nie przetrwało np. królestwa Wizygotów, Longobardów czy Burgundów.
Do tego wojownicy, jeżeli nie dostali obiecanej zapłaty, to nie tylko odchodzili ze służby, oni plądrowali ziemie swojego byłego pana.
To tyle jeżeli chodzi o początki rycerstwa.
Z czasem wojownicy przestali być jedynie walczącymi rębajłami, a zaczęli tworzyć stan, z którego zaczęli czerpać profity.
Jakie? Przywileje, ziemie, władza.
Spowodowało to, że żeby zostać rycerzem nie wystarczyła już umiejętność wymachiwania mieczem, należało spełnić konkretne warunki żeby móc wstąpić w tę uprzywilejowaną grupę.
Kim byli wojowie? O co właściwie chodziło z wybranką serca? Dlaczego rycerz musiał mieć pana? Czemu zaczęto organizować turnieje rycerskie? Na te i inne pytania postaram się odpowiedzieć w tym i kolejnych postach.
Zacznę od tego, że średniowiecze nie miało zbyt chwalebnego startu, bo rozpoczęło się upadkiem Imperium Rzymskiego i upadkiem całej cywilizacji antyku. A to wszystko dzięki barbarzyńskim najeźdźcom, dla których łupy były ważniejsze od intelektualnej i kulturalnej pożywki, dlatego bez większego zastanowienia, niszczyli co się da i pozostawiali po sobie ruiny. Dobrym przykładem takiego ludu są Wandalowie, których nazwy chyba nie muszę tłumaczyć. Żeby tego było mało, to jeszcze w VI w.n.e. przez Europę przetoczyła się epidemia Justyniana, która zabiła około 100 milionów ludzi. Zrobiło się pusto, ludzie mieszkali w małych skupiskach, miasta upadły, a wiele z nich zostało dosłownie rozebranych przez ludzi, którzy potrzebowali budulca do budowy swoich nowych domów. Zapomniano o medycynie, filozofii, kulturze i sztuce. I w tym świecie rozpoczęli swoją karierę rycerze.
Oczywiście nikt ich tak na początku nie nazywał. Byli wojownikami, czyli ludźmi, którzy zawodowo walczyli dla tego, który im zapłacił lub u kogo byli na służbie. Mogli być najemnikami, ale również ludźmi związanymi z jakimś przywódcą plemiennym, któremu wiernie służyli. Wojownicy nie posiadali ziemi, więc nie mogli z niej czerpać profitów, to zmienił dopiero system feudalny, o którym będzie później.
Z czego zatem się utrzymywali?
Jeżeli byli najemnikami, to dostawali za swoją służbę pieniądze. Jeżeli byli na stałej służbie, to codzienny wikt i opierunek fundował im wódz plemienia czy książę, a do tego dostawali swoją część łupów wojennych.
Nie było to dobre rozwiązanie, bo powodowało wiele kłopotów.
Jakich?
Taki przywódca plemienia lub król wczesnośredniowiecznego państwa w zasadzie nie mógł przegrywać, bo wierność jego ludzi często zależała od wielkości zdobyczy. Wojownik niezadowolony z zarobków, mógł odejść i poszukać sobie nowego pana.
I gdzie tu honor rycerski?!!! Pojawił się, ale później, kiedy rycerz został objęty przysięgą wierności. Na razie mamy początek kształtowania się państw, które były bardzo niestabilne i wiele z nich nie przetrwało np. królestwa Wizygotów, Longobardów czy Burgundów.
Do tego wojownicy, jeżeli nie dostali obiecanej zapłaty, to nie tylko odchodzili ze służby, oni plądrowali ziemie swojego byłego pana.
To tyle jeżeli chodzi o początki rycerstwa.
Z czasem wojownicy przestali być jedynie walczącymi rębajłami, a zaczęli tworzyć stan, z którego zaczęli czerpać profity.
Jakie? Przywileje, ziemie, władza.
Spowodowało to, że żeby zostać rycerzem nie wystarczyła już umiejętność wymachiwania mieczem, należało spełnić konkretne warunki żeby móc wstąpić w tę uprzywilejowaną grupę.
Jakie? O tym w kolejnych odcinkach.
Komentarze
Prześlij komentarz